Her Favorite Mistake (COMPLETED)

Chapter 1

"Lola!" I shouted as I run towards her.

"Adriana, slow down!" she shouted.

Humalakhak ako ng makalapit ako sakanya. Agad ko siyang niyakap ng mahigpit. I miss Lola. Nandito ako ngayon sa probinsiya namin. Tuwing summer ay pumupunta ako dito para magbakasyon. Mama is busy with the business sa manila. And I'm also closer to Lola.

I was 10 when my lolo and papa died in a car accident. Simula noon ay palagi ng naging busy si mama. Sa manila ako nag-aaral pero madalang ko lang makita si mama. Palagi siyang busy sa trabaho. Kaya tuwing summer ay pumupunta ako sa probinsya. Kasi nandito si Lola. She gives me the attention my mother couldn't.

But don't get me wrong, I don't blame Mama at all. I understand why she's busy. I just want her to also understand me.

"I miss you lola, do you miss me?"

"I miss you, apo. Where's your mother?"

"Work."

Tumango siya sa akin at iginaya ako papasok sa loob. Pinahatid lang ako ni mama dito sa driver namin. She can't come with me so... whatever. Malaki ang ngisi ko habang papasok kami sa loob.

"Nagugutom ka ba?" nakangiting tanong ni lola.

"I'm still full, lola. Can I go out to roam around?" I gave her a sweet smile.

She sighed and nodded. Yes!

"Thank you lola, you're the best!" I kissed her cheeks.

Tumakbo ako palabas ng bahay para magpunta sa rancho. Hindi na ako nag abalang magbihis dahil ayos lang naman itong suot ko sa pamamasyal. Nakaboots ako tsaka simpling highwaist short at longsleeve top.

Tuwang-tuwa ako habang pinagmamasdan ang ibat-ibang klaseng hayop na meron kami. Bumabati rin ako sa mga taohan pag nadadaanan ko sila.

"Iha, ikaw na ba iyan, ang laki-laki muna." sabi ng isang ginang.

Magalang akong tumango at ngumiti sakanya.

"Opo! Si Yara po ito." ngumiti ako.

"Ilang taon ka na, Iha?"

"I'm 14 po. Sa sabado na po pala ang birthday ko, punta po kayo sa bahay." kumaway ako para magpaalam na.

Mama promise that she will come home for my birthday. At dahil sawa na akong paasahin ang sarili ko, hindi na ako aasa na makakarating siya. She is always like that. Sasabihin niyang uuwi daw siya, pupunta siya, pero at the end of the day, wala. Puro kasinungalingan lang lahat.

Simula nong nawala si papa at lolo, palagi na siyang ganyan. She is always nowhere to be found. Nagpapahanda siya tuwing birthday ko pero wala naman siya lagi. Palagi niyang sinasabi na pupunta siya, na hahabol siya, pero natapos nalang ang birthday ko, wala parin siya. Buti nalang nandito si lola. If lola's not here, I will surely be so lonely.

Natigilan ako ng mahagip nang tingin ang isang lalaking nakaupo sa may duyan habang nakasimangot. Hindi ko napigilan na lapitan ito at kausapin. He look so lonely.

"Hi, are you okay?" I said.

He just raised his brow on me and rolled his eyes. Aba, suplado!

"Mukha ba akong okay?" sarkastikong tanong nito.

"I don't know, kaya nga tinatanong kita diba?"

"Leave me alone, so annoying." sabay sama ng tingin sa akin.

Umawang ang labi ko at hindi makapaniwalang tinignan siya.

"Anong problema mo?" I asked him.

"Bat ba ang ingay mo?"