Her Favorite Mistake (COMPLETED)

Chapter 14

"Why the fuck did you say that?" I asked angrily.

"I saved your pride dude, just thank me." he rolled his eyes.

"Paano kung malaman niya na hindi naman pala talaga ako ikakasal? He might think that I am a liar!" I gritted my teeth.

"Wake up, Yara. He think of you more than a liar. Haven't you heard his insults?" he sighed.

"But still... James naman!"

"I can ask someone a favor to act as your fiance tho. What do you think?" he smirked.

I sighed harshly.

"Ano nalang ang iisipin ng anak ko? ni mama? ni lola? James, this is not going to work!" I rolled my eyes.

"You can explain to them the situation." he shrugged.

"Hindi ganon kadali iyon!" sinamaan ko siya ng tingin.

"Savie is willing to help. He's a one call away friend." he smirked.

Kumunot ang noo ko ng magbanggit siya ng pamilyar na pangalan.

"Savie? As in, Xzavier Christian Griffin?" I raised my brow.

He smirked at me.

"Yes."

"What the hell, James! He is my boss."

"And your friend too." he let a playful smile.

"You're crazy."

"Yara, I'm just helping you. And beside, kilala ng pamilya mo si Savie. Ren knows him too. Wala ng magiging problema kung ganon." he shrugged.

Umiiling na hinawakan ko ang sentido. Bobo mo, James.

"The problem is he kept flirting with me!" I hissed.

"Are you afraid you'll fall for him?" he raised his brow.

"No. He doesn't like me and I know he is just playing." inirapan ko siya.

"Then it's settle then." he laughed.

"I hate you." I murmured.

"Of course you don't. I am such a good friend." he smirked.

Problemado ako ng pauwi na sa bahay. Hindi ganito ang pinaplano ko. James the fucker, kasalanan niya talaga to. Tinigil ko ang pag d-drive ng tumunog ang cellphone ko.

"Hello, ma?" sagot ko.

"Anak, nandito ako ngayon sa Pinamungajan sinama ko si Ren." si mama na tinutukoy ang probinsya kung saan nakatira si lola.

"Ma, bakit kayo pumunta dyan?" gulat kong tanong.

"Gustong umuwi ng lola mo, galit ka ba?"

"Hindi naman ma. Baka kasi may makakilala kay Ren." I bit my lower lip.

"Hindi ko hahayaang mangyari iyon, Adriana. Kailangan munang maghirap ni Lian bago niya makilala ang anak niya." masungit niyang wika.

"Ha? Paano mo nalaman na si Lian ang?"

"Hindi ako bobo, Adriana. Kamukhang-kamukha niya ang anak mo." humalakhak pa siya.

Bakit nga ba hindi ko naisip iyon? Napairap ako sa kawalan.

"Ma, ingatan mo ang anak ko."

"You don't have to ask me that, Adriana."

"Fine, ma. Can I talk to my son please?" I said softly.

"Sure, wait. Ren, your mommy want to talk to you."

I smiled hearing that from my mama. Hindi ko ata alam ang gagawin kung hindi niya ako napatawad.

"Hi, mommy!" he said happily.

"Hi baby, how are you?" I asked softly.

"I'm fine here mom, how about you?"

"I'm okay, baby." I smiled.

"What are you doing mommy?" he asked softly.

"I am in the middle of the road, baby." I chuckled.

"Oh, then I should hang up now mommy."

"Okay, baby. I love you!" I said sweetly.

"I love you the most, mom."

I ended the call with a smile on my face. Napawi lahat ng sakit na naramdaman ko ngayong araw. Hindi ko alam ang gagawin ko kung mawala sa akin ang anak ko. Siya ang pahinga ko. Siya ang nagbibigay lakas sa akin. Siya ang lahat-lahat sa akin.

Nakangiti ako habang nagmamaneho pauwi sa bahay. Naglaho ang ngiti ko ng pagkapasok ko sa gate namin ay bumungad sa akin si Lian habang nakasandal sa sasakyan niya. Biglang bumalik ang problemang naramdaman ko kanina.

Ilang beses akong bumuntong-hininga bago lumabas ng sasakyan. Walang emosyon akong naglakad palapit sakanya. Gaya kanina ay malamig ang tingin niya sa akin.

"What are you doing here?" I asked.

"Just checking if you're with your fiance." he said coldly.

"He's not here, you can go home now." I raised my brow.

"I don't believe it. Hindi ako naniniwalang may iba ka. At mas lalong hindi ako naniniwala na ikakasal ka sa iba." he said hoarsely.

"Hindi ko hiniling sayo na maniwala ka. And are you really just here for that?" my eyes furrowed.

"I am. Ano pa ba ang iniisip mo? Na mahal parin kita at nagseselos ako?" he laughed sarcastically.

"Hindi ako ang nagsabi niyan. Galing mismo yan sa bibig mo."

"Stop being so full of yourself, Yara. Hindi lang ikaw ang babae sa mundo."

Pain stroked my heart. Ang sakit pala pag galing mismo sakanya. Ito na ba ang kabayaran sa lahat ng kasalanan ko? Ito na ba ang karma ng mga pagkakamaling ginawa ko?

Before I can even said a word ay may mapangahas na hinila ang aking baywang at mariin akong siniil ng halik sa labi. Hindi ako makagalaw dahil sa higpit ng pagkakahawak niya sa akin. Nang pakawalan niya ako ay may mapaglarong ngisi siya sa mga labi.

"Hi, baby. Did you miss me?" Savie smirked.

What the fucking fuck!

"Kailan ka pa nakauwi?" gulat na tanong ko.

"Kanina lang. I missed you a lot so." he shrugged as he kiss my lips again.

Tumalim ang tingin ko sakanya. He is taking advantage of the situation! This asshole, magkaibigan nga sila ni James! Malamig niyang binalingan ang lalaki sa harap habang hawak-hawak niya parin ang aking baywang.

"Mr. Carter, it's nice to see you again." he said coldly.

Nang tignan ko si Lian ay halos namutla ako sa takot. Walang kasing lamig ang tingin niya sa akin. Kung nakakamatay lang ang tingin ay kanina pa ako humimlay dito. Naramdaman ko agad ang pag higpit ng hawak ni Savie sa akin kaya binaling ko sakanya ang tingin.

"You are the fiance?" Lian asked coldly.

"I am. She's gorgeous right?" Savie smirked more.

What the fuck, Savie. Just shut the fuck up!

"No." he gritted his teeth before leaving us.

Nanlulumong pinagmasdan ko siyang mabilis na pinatakbo ang sasakyan. Nang tuluyan siyang makaalis sa gate ay doon na ako umiyak ng sobra. Niyakap ako ni Savie at hinayaang umiyak sa balikat niya. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. I want to win him back pero mukhang imposible na yon ngayon. Humihikbing niyakap ko pabalik si Savie. Marahan niyang hinaplos ang aking likod habang pinapatahan.

"Stop crying, Yara. He doesn't deserve you. That asshole!" he said angrily.

"I caused him a lot of pain. Kasalanan ko naman lahat, Savie." humikbi ako.

"You sacrificed a lot of things for him!" pakikipagtalo niya.

"Hindi niya alam! Wala naman siyang alam sa pinagdaanan ko."

He sighed harshly.

"Taguan mo nga ng anak yan habang buhay." he laughed a bit.