Pokemon - Chad'in Dileği

Bölüm 13

Dalga sesleri... Wingullar... Her yerim ağrıyor. Nefes alırken bir şeyler göğsüme batıyor.

Sıcak... Çok sıcak... Nerdeyim...

Canım yanıyor...

Chad nefes nefese uyanıp doğrulmaya çalıştı ama göğsündeki şiddetli ağrı yüzünden gerisin geri uzandı.

"Neredeyim..."

"Hala Sootopolis'desin. Bir mağarada. Beş gündür ölü gibi yatıyorsun? Fena dayak yemişsin Çetin."

Chad bu sesi tanıyordu. Bu Olympia'ydı. Gözlerini açtığında gerçekten bir mağaranın zemininde uzandığını fark etti. Bedeninin görebildiği her yeri sargı içindeydi.

"En son... En son May ile maç yapıyordum. Bir pokemon maçı. Sonra..."

"Sonra senin kayalıklardan aşağı uçtuğunu gördüm. Meowsticlerim seni havada yakaladı ve bu mağaraya taşıdılar. Her yerin yara bere içindeydi. Bedeninde sağlam kemik kalmamıştı. Şu bitkisel ilaçlar gerçekten mucizeler yaratabiliyor. Çünkü yaşaman bir mucize."

"Geri dönmeliyim. May ile tekrar yüzleşmeliyim."

"Bunu kendi başına tuvaletini yapabildiğinde düşünürüz."

***

Chad'in kaldığı mağara Sootopolis'i çevreleyen kayalıkların içinde bir oyuktu. Ağzı denize bakıyordu. Olympia'dan öğrendiğine göre denizden 100 metre kadar yüksekte, zirveden de 400 metre kadar alçaktaydı. Olympia, Chad'i takip ede ede buraya kadar gelip beklemeye başlamıştı. Daha fazla ileri gidemiyordu çünkü Pokemon Ustalarının psişik pokemonları Sootopolis'e bir çeşit psişik kalkan kurmuştu ve bu kalkanı geçen diğer psişik pokemonlar ya da Olympia gibi özel güçlere sahip insanların varlığını anında algılıyorlardı. May de bir süre önce Olympia'nın Sootopolis'e girişini yasaklamıştı. Pokemon Ustalarına göre eski bir salon lideri olmasına rağmen Olympia kaçığın tekiydi. Akli dengesini çoktan kaybetmişti ve güvenilmezdi. Gerçi Chad de böyle düşünüyordu ama... Neyse işte.

Chad iyileşirken bir sonraki adımını düşündü. Vazgeçmek gibi bir niyeti yoktu ama nasıl? May'i nasıl ikna edecekti? Pokemonlarına ne olmuştu? Cevapsız sorular ve bir türlü dinmeyen acılarla günler geçti. Sonunda tekrar ayağa kalkabilmişti. Gitmeye hazırdı.

"Daha tam olarak iyileşmedin."

"Yeterince iyileştim. Jirachi'yi bulmak istiyorsak daha fazla oyalanamayız."

Olympia sustu. Çünkü Chad haklıydı.

"Pekala şimdi bu mağaradan Sootopolis'e nasıl geri döneceğim?"

Olympia biraz düşündü.

"Mağaranın ağzı denize açılıyor. Oradan çıkıp 400 metre kadar yukarı tırmanırsan ve nöbetçilere yakalanmadan tekrar 500 metre aşağı inersen..."

"Başka yol yok mu?"

"Mağarayı tersine doğru oymayı deneyebilirsin. Böylece Sootopolis'e açılan bir tünelin olur. Tünelden çıkınca 100 metre aşağı inmen yeterli. Ama bunu çıplak ellerinle nasıl yaparsın bilmem. Kayayı en az 40 metre oyman gerekiyor."

"Lanet olsun! İçeri girmek için bir yol olmalı. Eğer yanımda bir pokemonum olsaydı..."

Chad eline yumruk kadar bir taş aldı ve mağaranın duvarına sertçe fırlattı.

"İşte şu kayayı kolayca parçalayacak bir pokemon..."

"Çat!"

Taşın çarptığı yer çatladı. Çatlak hızla büyüdü ve dallandı. Duvardan birkaç küçük taş koptu ve yere düştü. Daha sonra daha büyük parçalar koptu. Kısa sürede bir geçit ortaya çıkmıştı. Olympia hayretle oluşan geçide bakıyordu.

"Yok artık!"

Chad temkinli bir şekilde geçide yaklaştı ve içeri girdi.

"Burada başka bir mağara var. İncecik bir duvarla bizimkinden ayrılıyormuş."

Chad bu yeni keşfettiği mağarada ilerlemeye başladı. Bir süre sonra mağaranın sonunda bir ışık gördü. Çıkış! Çıkıştan aşağı baktığında Sootopolis ayaklarının altındaydı. Chad önce gülümsedi, ardından kahkaha attı. Güldükçe tam iyileşmemiş kaburgaları göğsüne batıyordu ama önemi yok. Çünkü yeniden oyundaydı.