Pokemon - Chad'in Dileği

Bölüm 10

"Aaahhh! Tamam tamam söyleyeceğim. Al artık şunu üstümden."

Harley çabuk çözülmüştü. Chad'in konuş yoksa Raticate'e kulağını kemirmesini söylerim tehdidi işe yaramıştı. Raticate, Harley'in kulağını koklayıp yalandan bir iki dişleyince adam konuşmaya razı oldu. Elleri kolları bağlı diğer iki eğitmen ise Harley'e küfürler savurdular. En çok da barmen.

"Lanet olsun sana Harley! Seni alçak hain. Bir de liderimiz olacaksın."

Harley ağlayarak yanıt verdi.

"Senin için konuşması kolay Doğu. Burada işkenceye uğrayan benim."

Kız olan da çemkirdi.

"İşkence mi? Adam daha işkenceye başlamadı bile. Bütün bunlar bir raticate kulağını yaladı diye mi? Hayır, sen bizi satmaya dünden hazırmışsın."

Chad belli belirsiz tebessüm etti. İşi olmasa bunları sabaha kadar dinlerdi. Yüksek bir sesle konuşarak herkesi susturdu.

"Evet Harley şimdi seni dinliyorum. Sootopolis'e nasıl gidiyorsunuz?"

Kız olan "Sakın Harley!" deyip araya girdi. Harley bir an kararsız kalınca Chad Raticate döndü.

"Raticate..."

"Tamam tamam. Söylüyorum. Lütfen!"

Chad başıyla onaylayınca konuşmaya devam etti.

"Bir denizaltımız var. Onunla ulaşım sağlıyoruz."

"Peki nerede bu denizaltı?"

"Lilycove'da."

Barmen ki adı Doğu'ydu. Harley'e doğru tükürdü.

Chad görmemiş gibi yaptı ve devam etti.

"Merak ediyorum da ortadan kaybolmanız kimsenin dikkatini çekmeyecek mi?"

Doğu bağırmaya başladı.

"Bizim dostlarımız var şerefsiz. Biz Pokemon Ustalarıyız! Mauville'den sağ çıkamayacaksın. Hoenn Prensesi bunu senin yanına bırakmayacak!"

"Sana sormadım delikanlı. Harley?"

"Mauville'de üç kişiyiz. Bağımsız hücreler olarak çalışırız. Diğer şehirdeki üyeleri ismen tanımayız ve doğrudan iletişim kurmayız. Eğer bir şehirdeki hücre çökerse..."

"Anladım. Ötüp de diğer şehirdeki hücreyi ele veremez. Zekice ama kusurlu. Ortadan kaybolduğunuz uzun süre anlaşılmayacak. Bu da benim işime gelir. Şimdi dostlarım planın diğer aşamasına geçebilirim. Öncelikle sizden şunları giymenizi istiyorum."

Chad çantasını açtı ve içinden üç ceset torbası çıkardı. Bunları yolculuğu sırasında gemiden almıştı. Aslında gerekli olacağını düşünmemişti ama işe yarayacaklardı. Bir tanesini açıp tutsaklarına gösterdi. Harley'in gözleri büyüdü. Diğer ikisi ise etkilenmişe benzemiyorlardı. Haklarını vermek lazım ikisi de cesurdu. Harley'i ise korkuyordu.

"Bi-bizi öldürecek misin? Ama... ama..."

"Uslu durduğunuz sürece hayır. Bunlar Lilycove'a kadar yolculuğunuzu kolaylaştıracak."

Sonra çantasından küçük bir sprey şişesi çıkardı. Solunduğunda 12 saat ölü gibi uyumanızı sağlayan bir ilaç. Bir ödül avcısı için her zaman el altında bulunması gereken şeylerden. Üçünün de burnuna sıkıp bayılttı.

"İyi uykular çocuklar..."

***

Chad'in bir sonraki işi bir cenaze arabası çağırmak oldu. Bu günlerde bulmak çok zor olduğundan sürücüye rüşvet vermek zorunda kaldı. Sürücüyle beraber ceset torbalarını arabanın kasasına taşıdılar. Arabaya kendileri de bindiğinde sürücünün ilk sorusu "Nereye?" oldu.

"Lilycove'a. Akrabalarım hep oraya gömülmek isterlerdi."

"Nasıl öldüler?"

"Rustboro'da. Cesetlerini bulmak bir haftamızı aldı. Oradan buraya zar zor getirip bu metruk binaya taşıdık. Şimdi de Lilycove'a götürüp defnetmeyi planlıyorum."

"Biliyor musun dostum. Sen hiç de yakın bir akrabası ölmüş bir adama benzemiyorsun."

Chad bu rüşvetçi şoförün sorularından sıkılmaya başlamıştı. Ses tonunu yükselterek sordu?

"Bir katil olabileceğimi mi söylemeye çalışıyorsun?"

"Hayır hayır dostum ben sadece..."

"Sadece sür. Eğer ödediğim rüşvet yetersizse biraz daha verebilirim."

Rüşvet sözcüğünün yüksek sesle söylenmesinin ardından şoför arabayı çalıştırdı ve yolculuk başladı.

***

Lilycove'a kadar sessiz sedasız devam eden yolculuk Chad'in gördüğü ilk mezarlıkta sona erdi. Sürücünün de yardımıyla ceset torbalarını arabadan indirdiler. Adam Chad'den parasını alırken "Beni tanımıyorsun." dedi. Chad de "Sen de beni." deyip bir süre adamın arabasıyla uzaklaşmasını bekledi. Ardından Harley'in torbasını açtı. Harley hala uyuyordu. Cebinden küçük bir şişe çıkarıp koklatınca hemen uyandı.

"Günaydın Harley."

Harley gözlerini kırpıştırıp yukarı baktı. Konuşması ilacın etkisiyle tuhaftı.

"Navada nıldızlar bar. Neredeym?"

"Lilycove'da bir mezarlıktasın. Gece yarısı. Söylesene Harley şu bahsettiğin denizaltı tam olarak neredeydi?"

***

Harley kendine geldikten sonra mezarlıktan kısa bir yürüyüşle deniz kıyısına ulaştılar. Harley onu dev bir kayanın yanına götürdü. Kayanın ortasında büyük ağaçların kapattığı bir mağara girişi vardı. Mağaradan içeri ilerlediler. Zifiri karanlık olunca Chad, Charizard'ı topundan çıkardı ve yolu aydınlatmasını sağladı. 50 metre kadar daha ilerledikten sonra mağara geniş bir odaya açıldı. Odanın ortasında dev bir doğal havuz vardı. Havuzun içinde ise bir denizaltı.

Harley'i denizaltıya bağladıktan sonra Chad diğerleri için mezarlığa geri döndü. Charizard'ın da yardımıyla onları mağaraya taşıdı. Gün doğmadan işini bitirmişti. Tabi bunda bu gizli mağaranın tesadüfen mezarlığa yakın olmasının da etkisi büyüktü. Denizaltı konforlu sayılırdı. Önde iki koltuk bulunan sürücü bölgesi, arkada bir masa ve etrafında sandalyeler, küçük bir mutfak, daha arkada yataklar ve en arkada da tuvalet ile banyosu vardı. Harley gibi diğer ikisi de yavaş yavaş uyandılar. Etraflarına baktıklarında denizaltıda olduklarını anladılar. Yataklardan çıkıp orta kısma geldiklerinde masanın üzerindeki kahvaltılıkları gördüler. Harley de elleri arkadan kelepçeli bir sandalyede oturuyordu. Chad sürücü koltuğundan kalktı ve o da orta tarafa geldi. Harley'in kelepçelerini açtı.

"Kavga etmeden kahvaltımızı yapabilirsek sevinirim."

Kız ile oğlan hemen ellerini bellerine götürdüler ama boşuna. Chad bir parmağını olumsuz anlamda salladı.

"Cık cık cık... Pokemon dostlarınızı tekrar görmek istiyorsanız benimle işbirliği yapmak zorundasınız. Harley gibi. Şimdi oturun."

İkisi de birşey demeden oturdular. Chad eline bir çatal alıp ortada duran peynire batırdı ve ağzına atıp çiğnedi. Yuttuktan sonra konuştu.

"İçinizde şu şeyin nasıl kullanıldığını bilen var mı? Deminden beri bakıyorum ama hiçbir şey anlamadım."