Hurtful Truths Behind Lies

Chapter 24

Belle's POV

"Belle, saan ka nanggaling?"

"Saan ka ba pumunta?"

"Anong ginawa mo, bakit ka nawala?"

Ilan lamang iyan sa mga tanong sa akin ng aking mga kasamahan dito sa headquarter. Hindi ko malaman kung sino ang uunahin kong sasagutin. I feel like a celebrity who's been sauted by intriguing questions.

"Kalma!" iyon lamang ang naisagot ko habang nakataas ang dalawang kamay na para bang sumusuko.

"Eh saan ka nga ba kasi napadpad? Two days kang wala dito. Two days kang walang update tungkol sa progression ng misyon! Tinapos mo na ba ang dapat tapusin sa mga Salvador?"

"Saglit nga lang, Michael! Pwede bang kumalma ka? Isa-isang tanong lang. Please!" Ang daldal! Kalalaking tao pero daig pa ang chismosang palaka.

"I'm sorry! Masyado lang talaga akong nag-alala sa 'yo! Sana naman in-inform mo kami, 'di ba!?" Michael went on. Ramdam ko naman ang sincerity at concern niya pero masyadong over.

"Eh pasensiya na nga!" I keep on saying either pasensiya or sorry. "Anong dahilan, bakit ilang araw akong hindi bumisita dito? Nagpahinga lang! Nagliwaliw! Kasama ang mga kaibigan ko!" I know he is not fool para sa ganitong mga klaseng palusot pero anong malay ko, baka makalusot.

"Tigilan mo nga ako, Belle! Kilala kita. May kung ano ka na namang ginawa, ano?" may pang-aasar na ani Michael. Sabi ko nga, hindi ito maniniwala. "Ako lang kaya ang kaibigan mo!"

Wow, ang kapal naman ng pagmunukha nito!

"Hoy, hindi!" medyo lumalakas na ang boses ko.

"Ssshh, kalma!"

"Tigilan mo ako, Michael, sa pang-uusig mo, huh! At hindi lang ikaw ang kaibigan ko! 'Wag ka ngang feeling diyan!" nakapamewang at mataray kong wika.

"Parang hindi kita kilala! Baka nakalilimutan mo na lahat ng sikreto mo ay sinabi mo noon sa akin kasi..." mapang-asar na sabi nito sa akin.

"Kasi ano? Sige, ituloy mo!" nanghahamong ani ko.

"Nevermind! Sabihin mo na lang kung saan ka pumunta!" On that note, he became serious.

I have no plan to reveal or spill kung ano ang nalaman ko. I also have no plan to tell kung saan ako nagtungo. Baka iba pa ang isipin nito kapag sinabi kong kasama ko si Axl.

I can trust Micheal but not the same way I did before. Buong-buo ang tiwala ko sa kaniya noon pero all of the sudden, he wasted it. Oo, sinayang niya. What's the story? We came in a romantic relationship. Naging kami two years ago. Nagsisi nga ako kung bakit sinagot ko siya kasi hindi ako sigurado noong mga panahong iyon. We are like best friends before but that changed noong naghiwalay kami. Maraming dull at awkward moments kapag magkasama kaming dalawa lalo na sa trabaho. But there was this one thing that changed our connection. He saved me from death. We had encounter one time the most dangerous gang in the country. I was really into death that time dahil nabaril ako sa tiyan. A lot of blood escaped from the wound caused by a gun shot. Parang mamamatay na ako noon. Kinapos na kasi ako sa paghinga dulot na din siguro ng pagkawala ng maraming dugo mula sa sugat.

FLASHBACK

"Belle!" Michael called my name. "Huwag kang pipikit!" natatarantang linya niya habang tinatapik ng marahan ang aking pisngi.

"I'm fine! Kaya ko ang sarili ko!" wika ko.

"Hindi ka okay! Huwag kang magmatigas."

"O-okay nga lang a-ako! Ta...pu-sin mo na ang laban."

"Hanggang ngayon ba magmamatigas ka pa rin sa akin? Oo, alam kong galit ka pero isantabi mo muna ang galit mo. Buhay mo na ang nakataya dito. Masyadong mataas ang pride mo!"  Kahit medyo pumipikit na ang mga mata ko dahil sa sakit ng sugat na tinamo ko ay naaninag ko pa din ang mukha ng nasa harapan ko.

Bang! Bang! Bang!

Muli na namang nagsunod-sunod ang putok ng mga baril. Mabilis na nagpapalitan ng direksyon ang mga bala ng baril ng magkaibang kampo.

Kaya ko pa namang tiisin ang sakit pero kapag pinwersa ko ay mas lalong bibilis ang pagkawala ng dugo sa aking katawan.

Ewan ko ba kung bakit kami ang nakikipaglaban sa mga gunggong na mga lalaking ito. This is actually a job of police. Eh anong magagawa namin, nauna kami dito sa lungga nila eh di kami na ang sumugod.

"Belle,"

Bang!

"Please, don't..."

Bang!

"... don't sleep!"

Bang!

Hindi niya masabi ng maayos ang gusto niyang sabihin dahil sa pakikipagpalitan ng bala sa kalaban.

"Hold your fire!" a man wearing a police uniform shout. Kumalat ang boses sa apat na sulok ng lugar.

A siren of police car is nearly coming.

"Oh, thanks God!" iyon na lamang ang nasabi ko.

"Take this!" wika ni Micheal. Isang malapad na tela ang ibinabalot niya sa baywang ko. Mula sa pagkakalapat sa sahig at umaangat ang aking likod.  "Makatutulong ito para mabawasan ang sobrang pagdugo!"

"Medic, please, take her to hospital!"

END OF FLASHBACK

Kung hindi siguro dahil kay Micheal baka wala na ako ngayon. Malaki ang pasasalamat ko dahil he didn't left me but that doesn't mean na bumalik na ang buong tiwala ko sa kaniya. Ganoon pala talaga, ano? Kapag nasira na ang tiwala mahirap ng ibalik. Kung maibalik man, siguradong kulang na.

"Hey, ano? Lumilipad na naman ang isip mo!" Michael snapped his fingers.

"Ha? Ano nga ulit ang tanong mo?" tanong ko na para bang nakalimutan ko nga ang usapan namin. Bakit nga ba napasingit pa ang past na 'yan? Past is past and it will never be back.

"Saan ka pumunta?"

"Ah, oo nga!" tumatango-tangong ani ko. "Actually, I just had some rest. Maniwala ka kasi  iyan ang totoo! Kung sinong kasama ko, huwag mo ng alamin!" a bit of sarcasm can sense on my tone.

Matapos ng usapan naming iyon ay tumalikod na ako at saka tumuloy sa paglalakad.

My Dad is still at home. Wala pa siya dito eh. Ang ipinagtataka ko lang ay bakit siya bumalik ng bahay. It is so unusual. When he arrived already at the headquarter, doon na lang siya hanggang matapos ang trabaho para sa araw na iyon! Hindi ako nakakuha ng pagkakataon para tanungin siya. Nasermonan na nga ng sobra, makakasingit pa ba ako?

Nagtungo ako sa Conference Room para makipag-usap sa iba pang Senior Agent. Wala si Daddy kaya naman medyo maluwag ang paghinga ko.

An hour ago had passed! Nandito pa din ako sa kinauupuan ko. Nagdedebate pa sila kung idi-dissmiss ako mula sa operation. If they will, wala akong magagawa. Dito, ang rule ay rule. Don't make any wrong move kasi dismiss ka or worst, tanggal ka sa trabaho. Being agent is not a simple thing.

—•—

#HurtfulTruths
Follow.Comment.Vote.