MUHAFIZCIK•TEXTİNG

•Üçüncü Bölüm•

•RUKİYE•

"Rukiye, kardeşine bak. Ağlıyor!"

Mesajlara son kez göz gezdirip oflayarak yerimden kalktım. Ya birini severse? Mahalledeki kızlar zaten bakıyor. Umursamıyor bile beni. Boş boş hayaller kuruyorum be Muhafızcık...

Karşı odaya geçip Nil'i kucağıma aldım. Bir yaşına daha girmemişti. Başına öpücük bıraktım. Aklıma gelenle yanaklarım kasılmaya başladı. Dişlerimin çıktığına yemin edebilirim.

Nil uyuyor mu, diye sormuştu. Yaa-

"Kızım ne gülüp duruyorsun? Kapı çalıyor diyorum, duymuyorsun."

"Hı?"

Şaşkın şaşkın anneme bakarken elini beline koyup iki numaralı bakışını attı.

Beni sinirlendirmeden dediğimi yap, bakışı...

Evet bu aralar fazla dalgınım ve annem iş yapmam için beni zorluyor.

Kucağımda kardeşim, koşar adım kapıya gittim. Kapıyı açtığımda gördüğüm kişiyle kalakaldım. Gülümsüyordu.

"M-muhafız a-"

Kapının ittirilmesiyle irkildim. Remzi ayakkabılarını çıkartıp içeri girdi.

"Abla çekilsene. Hadi abi gel. Babam da gelir birazdan."

Kendime gelmeye çalışarak kenara geçtim. Ayakkabılarını çıkartıp içeriye geçti. Gözlerim Remzi'ye gittiğinde montları astığını gördüm. Hemen yanına iliştim.

"Muhafızcık neden burda?"

Anlamaz hâlde kaşları çatılırken kendimi pataklamak istedim.

"Muhafızcık kim abla?"

Başını hızla yan tarafa çevirip aynı hızda tekrar bana döndü. Kocaman açtığı gözleriyle gözlerimi sıkıca kapattım. Böyle bir salaklık yapmış olamam.

"Kız abla yoksa sen-"

"Bilgisayarını parçalamamı istemiyorsan kes sesini!"

Adeta tıslamıştım. Sırıtarak içeri geçti. Ayaklarımı sürterek salona doğru ilerledim. Bu hiç iyi olmadı.

...

"Sabri Amca fabrikada çıkan kavga Allah'tan büyümemiş de sorun yok şimdi. Herkes ekmeğinin peşinde."

Yemeğini yemeğe devam etti. Yemek boyunca hiç bana bakmadı. Gözlerim babama gittiğinde babamın memnun hâlini görmüştüm.

"Çok şükür... Sana bir şey diyecektim oğlum."

Yerinde dikleşti. Gözlerimi ondan ayıramazken ayağımda hissettiğim ağrıyla duraksadım. Ve kulağımın dibinde Remzi'nin sesi...

"Neyi yediğin belli değil abla." dedi yarı gülerek. Terbiyesiz!

Ayağına var gücümle basıp yemeğimi yemeğe devam ettim. İşte adamı böyle sustururlar.

"Yalnız yaşıyorsun oğlum. Nuriye ile düşündük, seni gönlüne yatan biriyle evlendirelim. İki ay önce buraya taşınan Nevzat var. Bir kızı var zaten. Nuriye görmüş, kız aklı başında, hanımefendi biriymiş. İstersen haber yollayıp görüştürelim sizi."

Boğazıma oturan yumruyla kalakaldım. Gözlerim yanıyordu. Yerinde dikleşip sakin sesle konuşmaya başladı. Her söylediğini aklıma kazıyordum.

"Sağ ol Sabri Amca. Eksik olmayın. Ben evlilik istemiyorum. Hayatımda birini istemiyorum."

"Sen bilirsin oğlum. Ama yine de düşün. Belki fikrin değişir."

Gözlerimi kırpmadan ona bakıyordum. Bir kez olsun bana bakmadı. O çok başka...

Sahi ona Muhafız ismini kim verdi?

Bölüm nasıldı?

Düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim.

En güzele emanetsiniz ❤️