Valorant Highschool

26

Okul çıkışında herkes vedalaşmış evlerine ilerlemeye başlamıştı. Yoru "Benim eve gidip kitap ve kıyafet almam lazım..." dedi Phoenix'e. Phoenix "Aslında benimkilerden kullanabilirsin ama kendilerininkini almak istiyorsan birlikte gidelim. Evin yolunu daha tam bildiğini sanmıyorum." dedi. Yoru onayladı ve beraber yürümeye başladılar.

Eve geldiklerinde Yoru isteksizce kapıyı çaldı adam kapıyı açmış ve şaşkınlıkla çocuğu süzmüştü "Manami! Oğlun... Ve bir arkadaşı gelmiş." dedi. Yoru adamın üzerine yürüdü "Çekil." dedi ve omzundan itti.

Phoenix "Özür dilerim..." diyip Yoru'nun arkasından girdi "Sakin ol biraz..." dedi. Yoru "Sen bekle burda hemen geliyorum." diyip odasına gitti. O arada Manami gelmişti "Yoru... Dün nerede kaldın?" diye sordu, çocuğunun sokakta kalması istediği en son şeydi "Arkadaşımda. Şimdi de onlara gideceğim. Kabul etmiyorum hâlâ." dedi sinirlice Yoru, alabildiği eşyayı aldı ve ilerledi.

Manami kolundan tuttu "Lütfen biraz kal ve konuşun. Gerçekten düşündüğün kadar kötü bir şey değil." adam Yoru'ya baktı "Ben iyi anlaşacağımızı düşünmüştüm..." dedi.

Yoru, Phoenix'e döndü "Sence?" dedi. Phoenix omuz silkti "Herkes bir şansı hak eder." dedi. Yoru iç çekti "Sırf senin hatrına." diyip koltuğa oturdu. Phoenix destek için yanına oturdu. Karşısına geçmişti annesi ve müstakbel üvey babası "Evet, dinliyorum." dedi Yoru.

Annesi uzun süredir görüştüklerini ve bir süredir sevgili olduklarını, artık ileri bir adım atmaları gerektiğini düşündüğünü söyledi.

Yoru "Sen zaten yapmışsın yapacağını? Benim onayıma falan ihtiyacın da yokmuş. Ama bil ki benim de senin onayına ihtiyacım olmayacak anne." dedi ve hışımla kalktı elini Phoenix'e uzattı "Hadi gidiyoruz." dedi.

Manami "Ne zaman eve döneceksin?" diye sordu, Yoru "Sinirim geçince." dedi ve elini tutan Phoenix ile dışarı ilerledi.

Yoru hızlı hızlı yürümeye başlamıştı. Phoenix boş bir sokakta durdurdu ve sinirden kızarmış ve gözleri dolmuş Yoru'ya baktı "Sakin ol..." dedi kendine çekerek, kollarını sardı mavişinin etrafına "Ben yanındayım." dedi sessizce.

Yoru yatışmış olacak ki yavaşça geri çekildi ve Phoenix'in yüzüne baktı "Phoenix..."

Phoenix etrafına birazcık bile ilgisi varsa hepsini Yoru'ya odaklamıştı adını duyunca, kafasını hafifçe yana eğdi "Ne oldu?" dedi.

Yoru yaklaştı "Seni seviyorum." dedi, uzanıp Phoenix'in dudaklarını öptü. Phoenix de Yoru'yu kendine çekip beline sarılmıştı. Yavaşça ayrıldı mavişinin dudaklarından.

"Ben de seni..."

***

Sonunda eve gelmişlerdi. Öpüştükten sonra sanki iki yabancıymış gibi eve yürümüşlerdi. Eve girdiklerinde Maria "Geç geldiniz, bir şey olmadı değil mi?" diye sordu. Phoenix içinden 'o kadar çok şey oldu ki...' diye geçirdi. Yoru ise "Konuşma biraz uzadı o kadar." demişti.

Maria "Ah anladım, yemeğe kadar oyun falan mı oynasak?" demişti ama Yoru "Yarına matematik ödevi var ve biz konuyu pek anlamadık ona çalışmalıyız." dedi. Phoenix'in tamamen aklından çıkmış olacak ki abartı bir tepki vermişti "Ah evet!"

Maria gülümsedi "Tamam o zaman çocuklar, yemeğe çağırım ben sizi. İyi dersler size." dedi ve mutfağa geçti. Yoru ve Phoenix de Phoenix'in odasına ilerlediler.

Yoru eşyalarını diğerlerinin yanına koydu ve matematik kitabını çıkardı. Phoenix ise iç çekti "Yemekten sonra başlasak?" dedi mızıklanarak.

Yoru "Olmaz... Şimdi başlarsak anca bitiririz. Hem haftaya sınavlar başlıyor hangi bir dersi yetiştireceğiz?" dedi masaya geçerken. Phoenix de sürünerek masaya geçmişti.

Yoru kitapları açtı. Phoenix hâlâ mızıldanıyordu. Yoru iç çekti "Her soruna bir öpücük desem mızıklanmayı bırakır mısın?" diye sordu. Phoenix ise anında oturuşunu düzeltmiş kalemi eline almıştı "Anlat dinliyorum, hemen soru çözmeye geçelim." dedi. Yoru güldü ve anlatmaya başladı...

Yoru'nun siyah ojeleri oh oh