Balkondan geri geri yürüyüp çıkarken bile bakıyordum hâlâ, son adımımı atmamla arkamda bir beden hissettim. Ensemde bir nefes...
Ters hamle yapıp dönmek için elimi hızla kaldırırken,kollarının boynuma sarılıp,boğazıma bir cisim dayanmasıyla durdum...
Kendimden hallice-soğuk şarap. Sezen aksu- Her şeyi yak. Sezen aksu-kaybolan yıllar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KEYİFLİ OKUMALAR:)
Savaş, kimine göre aptal insanların intikam dedikleri kavram için yapılan güç gösterisiyken. Kimine göre kinin,öfkenin bu güçlü direnişini yansıtmak demekti. Göreceliydi. Ama benim için tekti. Öfkenin direnişini yansıtmaktı.
Dokuz yaşına kadar olan bütün inancım. İntikamın,öfkenin saçma bir yalandan ibaret olduğunu düşündürürdü hep bana.
Ama.
Hep 'ama' lar değiştirirdi cümlenin akışını. Bütün anlamları yok edip; olumsuz olan, can yakan, kin tutturan ne varsa onun arkasındaydı.
"Doydun mu?"dedi yanıbaşımda ki ses.
"Doydum."dedim gülerek.
"İz"dedi sakince. "Cenaze, bugün sabah saat on da."
Saat 24.00'ı geçeli tam otuz sekiz dakika yirmi yedi saniye olmuştu. İlerleyen her bir saniye biraz daha gerilmeme sebep olsada bir yandan da zaferime bir adım daha yaklaştığım için içimi güzel bir sevinç sarıyordu.
Böyleydi,evet.
İntikamdan,savaştan,öfkeden,kinden zevk alan bir canavar yaratmışlardı.
Katlanılması zordu belkide ya da kabullenilmesi ama gerçek buydu. Sanki herkes yardım etmişti bu canavarın büyümesine. Biri içime kin tohumları ekerken diğeri intikam için savaş diyordu. Öfkeden alınan o kararlar sebep olmuştu belkide. Öldürülen o insanların hiç biri suçsuz değildi . Hepsinin bir günahı vardı. Onlarda katillerdi. Bir çocuğun o tertemiz ruhunu öldürerek elde edilen bu yaratık onların suçuydu. Bense onların günahlarını ödemek için seçilmiş bir kurbandan farksızdım.
"Onlarda gelecekler."dedim sinirle.
Benim aksime oldukça sakin bir sesle konuştu. "Biliyorum"dedi. "Elbette biliyorum. Aklımda bir şeyler var."
