Balkondan geri geri yürüyüp çıkarken bile bakıyordum hâlâ, son adımımı atmamla arkamda bir beden hissettim. Ensemde bir nefes...
Ters hamle yapıp dönmek için elimi hızla kaldırırken,kollarının boynuma sarılıp,boğazıma bir cisim dayanmasıyla durdum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben nasıl biliyorsam öyle oynamaya devam edeceğim.
(2 HAFTA SONRA)
O lanet günün üstünden tam iki hafta iki gün geçmişti. Hiç biriyle ikiden fazla diaologa girmiyor,söylediklerine kulak asmıyordum. Çünkü bu iki haftada yaşanmayan şey kalmamıştı.
Notlar bulunmuştu, kavgalar edilip sesler yükselmişti ama daha önemli bir şey vardı.
Derinkayıptı.
Defalarca kez aramamıza rağmen tam elli iki saattir Derinden haber alamıyorduk.
Pamir,Mert,Çınar ve Yağız her konuşmak için toplandıklarında beni odama gönderiyolardı. Elbette kabul etmiyor,direniyordum. Fakat nafileydi.
Yağız eve kamera yerleştirmiş olan biten her şeyi birbir gözetleyip,izliyordu.
Ben ise Derini düşünüyordum.
Neredeydi, ne yapıyordu şuan? En azından bana haber verebilirdi.
Ben gökyüzünü tutamam.
Aniden açık olan radyodan gelen ince melodi uykumu getiriyordu.
"Yağız gökyüzüne sarılabilir miyim?"
"Sen istersen her şeyi yaparsın Deniz Yıldızı."
Yıldızları çalanlar var.
"Yağız bak meteor çarptı."dedi,küçük kız simsiyah gözüken gökyüzündeki aniden oluşan parıltıya.
