THE HELL KING'S BRIDE [UNDER REVISION]

†TDKB 24: Old NP

† † †

CHAPTER 24: OLD NP

This is Heath's fifth day inside the dungeon. Every time she visits his cell, his condition is getting worse. She sees how difficult it was for him. But she knew that Heath was just trying to hide it so that she wouldn't have to worry about him.

Hindi niya binali ang pangakong araw-araw ito pagdadalhan ng pagkain. Sa umaga, hapon at gabi. Hindi siya napapagod na ipagluto ito gaya nang pagtitiis ng binata sa lahat ng hagupit na tumatama sakaniya.

Sa tuwing makikita nya ang mga sariwang dugong dulot ng mga latay na natamo nya ay nadudurog ang puso niya.

She keep her smile while talking with him—serving him food and wiping the blood trickled through his face. Minsan naiinis siya rito dahil ramdam niyang iniinda lang nito ang mga sugat nya.

She never heard him complain or even whine about his bruises. Hindi naman niya kailangang magpretend na ayos lang siya kahit hindi naman talaga.

Abala sa pagnguya ang binata habang pinupunasan nya ang huling bakas ng dugong nasa mukha nito.

“You know I would rather be punished again as long as you take care of me.” diniinan nya ang pagpunas dito saka agad na dumaing ito sa sakit.

“Kung anu-anong sinasabi mo baka gusto mong ako na ang maglalatay sa balat mo. Akin na 'yung latigo at maihampas ko yan agad sa'yo!”

“Ito naman hindi mabiro.”

She deathly stared at him. “Gabi-gabi akong nag-aalala sa kondisyon mo na baka hindi mo kayanin at bukas hindi na pala kita makita. Tapos magbibiro ka ng ganyan!”

Dahan-dahan naman itong umusog sa pagkakaupo upang lumapit sa pwesto nya. “Sorry na. I will never joke like that again.” Heath drew his mouth into a pout while reaching her hands.

“Wag mo akong hawakan! Ang dumi ng kamay mo!”

“Wait a second.” kinuha nya ang tissue na dinala nya at mabilis na inalis ang duming nasa kamay nito. “My hands are clean now. Can i have cuddles?”

She just blink in shock. “Anong cuddles ka d'yan. Tigilan mo ako Heathryl!”

Sa hindi malamang rason ay bigla syang naiinis sa pagmumukha ng binata. Umiinit ang dugo niya.

“I have been suffering with the cold atmosphere here. Can't i have something warm?”

Alam niyang naglalambing lang ito sakaniya. Pero hindi pa rin niya mapigilang maalibadbaran sa presensya na.

Heath tried to move his face closer to her. But she immediately prevented it by placing her hand on his face. “Nako magtigil ka at naiirita ako sa pagmumukha mo!”

“What did i do?” kunot-noo nyang tanong, nagtataka sa inaakto nito.

Bumalik ang alaala nya sa painting na nakita nya sa abandonadong bahay. Ang ngiti ng dalawa ay mahahalatang bahid ng kasiyahan at pag-iibigan sa isa't isa. Those were genuine smiles that even decades can't fade away. That painting was the last piece of memory with them.

She couldn't explained why her heart sudden clenched a bit.

Bukod sa painting ay may natagpuan siyang lumang news paper na nakaipit sa likod ng painting. Nilabas nya ito at binasa ang nakasulat sa headline.