BULUTLARIN ARDINDA

Aşk zamani

Sabaha kadar hiç durmadan yürüyen gençler ,yorgunluktan bitap düşmüşlerdi. Köye vardıklarında öğle olmak üzereydi. Yorgunluktan dili damağı kurumuş haldeydiler , bir köy kahvehanesi görünce hemen oraya girip birer çay içtiler . Biraz dinlenip yorgunlukları geçmişti. Kahveciye Halit Bey'in evini sorup , tarif ettirdiler.
•
Ev köyün dışında ana yoldan ayrılan iki tarafı büyük ağaçlarla kaplı patika bir yolun sonunda küçük bir çiftlikti. Osman ve Mehmet bahçe kapısının dış tarafında duran bir taşın üzerine oturdular. Yusuf evin bahçesinden geçip kapıyı çaldi . Kapıyı açan Nazlı 'yi gören Yusuf , ne diyeceğini unutur kapıda öylece kala kalir. Aklından herşey uçup gitmişti. Nazlı birşeyler soruyor , Yusuf ise yazmasının altından dökülen kırmızı saçları, zümrüt gibi yeşil gözleri, bembeyaz yüzünde her hareketinde oluşan iki kocaman gamzesi olan bu güzel ve genç kıza büyülenmiş gibi tek kelime edemeden öylece karşısında duruyordu.
•
Osman, Yusuf'un halinden bir terslik olduğunu anlayıp ,hemen yanına gitti ve kıza Halit Bey'i sordu.
Kız içeri girdikten kısa süre sonra iri yarı bir adam kapıda belirdi:
- Halit benim . Siz kimsiniz, ne istiyorsunuz?
-Bizi Kemal Bey gönderdi. Sizin bize yardım edebileceğinizi söyledi.

Halit, Kemal Bey'in adını duyunca gençleri hemen içeri aldi. Dar bir holden geniş bir salona geçtiler . Halit Bey , hemen sofra hazırlamalarını istedi . Sofra kurulurken Osman Halit Bey'e başlarındaki sıkıntıyı üstün körü anlattı. Osman'ın tüm düğmelerine rağmen Yusuf ,sofrayı hazırlayan Nazlı 'dan gözünü bir türlü ayıramıyordu. Tüm yol boyunca içinde hissettiği korku ve pişmanlığın yerini adını koyamadığı bu mutluluğumsu bir his kaplamıştı .
•
Yemekten sonra Halit Bey gençleri bahçenin diğer tarafındaki misafir haneye yerleştirdi.
-Siz biraz dinlenin ,yorgunsunuz belli . Yarın ola hayrola.