Çöplük [ c.d ]

İzmir

Multimedia ~ Pamir

Otobüsle gitmemizi ben istemiştim. Uçak yolculuğunu da severim ama tek başıma olunca.

Otobüs ise favorimdir. Hele ki yanında biri olunca. Yanımda Ateş vardı ve otobüs yolculuğu yapacaktım.

Ateş'le okulun bahçesinde buluştuk. Elimi sıkıca sardı. Kaşlarımı kaldırarak bir elimize bir de ona baktım. Elimi bıraktı ama sonra omzuma atıp kafamı kendi bedenine yasladı ve saçlarımı öptü.

Arabaya bindiğimizde arabayı çalıştırmadan önce bana bakıp gülümsedi. Tam birbirine yani kavuşmuş aşıklar gibiydik. Bu hoşuma gitmiyordu.

Otobüslerin kalkacağı yere geldik. Küçük bir çanta hazırlamıştı. Ben ise her zaman kullandığım küçük valizimi almıştım.

Valizimi süre süre peşinden gittim. Valizin tekerleği yere takıldı ve yere düştü. Onu kaldırmak için yere eğildiğimde ben de salakça bir şekilde düştüm. Ateş ise arkasına bakmadan yürüyordu.

İki üç tane serseri bana bakıp güldüler. İçlerinden birisi geldi ve kalkmama yardım etti. Çocuğa teşekkür ettim ve üstümü silkeledim.

Ateş gözlerini çocuğa dikmişti. Çocuğa kocaman gülümsedim ve hangi otobüse bineceğini sordum. İzmir dedi. Bunu duyunca bu yolculuğun çok eğlenceli geçeceğini anlamıştım.

Ateş'in yanına ulaştım. "Kim o?"

"Bazıları gibi odun olmayan biri."

"Düştüğünü görmedim."

"Göremezdin zaten kocaman valizi bana taşıttırıyorsun. Düşerim tabii."

"Ver şunu ver."dedi ve valizi elimden çekti.

"Mersi."deyip gülümsedim.

Otobüsteki yerlerimizi aldık. O en arkada oturmak istemişti. Ama arkası o serserilerle doluydu. Dolu değildi aslında iki boş yer vardı.

"Hadi geç oturalım."dedim oflayarak.

Cam kenarına geçti ve bingo! Bana yardım eden çocuğun yanına yerim hazırdı.

Ateş'i kıskandırabilirdim. Tabi ki de kıskandıracaktım. Yaklaşık birkaç saat sonra uykum gelmiş gibi yaptım ve gözlerimi kapattım. Çok büyük bir risk aldım. Kafamı o çocuğun omzuna koydum.

Ateş beni dürtüklemeye başlayınca gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Ellerimi çocuğun koluna doladım.

"Alya!"diye bağırdı.

"Ne var ya bir uyutmadın."dedim çocuğa bakarak. Sonra şaşırmış gibi yaptım.

"Ay ben özür dilerim sizi Ateş sandım."dedim.

Ateş kolunu omzuma attı ve sıkıca sardı. "Kırılacak."dedim.

"Ne?"

"Kemiklerim."

"Çok komik."

"Uyumak istemiyorum bırakır mısın beni?"

"Az önce uyumak istiyordun ama."

"O çocuğun kolu cidden harikaydı. Seninki beni boğmak için her an hazırda gibi."dedim gülerek.

Ve o çocuk konuştu. "Çok istiyorsan bana yaslanabilirsin."dedi ve yanındakiler de güldü.

Ateş "Önüne dönsene sen!"diye bağırdı.

"Tamam be yemedik sevgilini."dedi.

"Ateş bir bırak beni öleceğim ya. Bu arada biz sevgili falan değiliz."dedim en sonunda.