Çöplük [ c.d ]

Süprüz

Multimedia ~ Laura

Dedikleri sanırım gururuma falan dokunmuştu. Beni Ateş'in peşinde dolanıp duran öylesine bir kız mı sanıyordu? Ona öyle olmadığımı göstermeliydim.

"Bu lafın için sonradan pişman olacaksın." deyip odama girdim. Kayra iç çekti ve odaya peşimden girdi. Yatağa oturdum.

"Özür dilerim oldu mu?"diye sordu sinirle. Kayra sinirliyken fazla gıcık oluyordu.

"Çıkar mısın?"diye sordum ona bakmadan. Eşyalarımı topluyor gibi yapıyordum. Kısacası 'umrumda değilsin, git başka kapıya,' havalarındaydım.

"Uzatma işte. Özür dilerim!"dedi bağırarak.

"Kayra!"

"Ne var?"

"Odadan defolup gider misin?"

"Alya lütfen."

"Ne lütfen? Hadi git benim daha Ateş'in peşine gitmem gerek."dedim ama hala ona bakmıyordum.

"Of. Bahçeye çıkalım mı?"dediğinde hızla ayağa kalktım. Burun buruna gelmiştik. "Ne bahçeye çıkması ya? Duymadın herhalde-"dememe izin vermeden dudaklarıma yapıştı.

Şaka lan şaka ne öpüşmesi? Sadece yüzümü alıp göğsüne bastırdı. Bu yüzden konuşamadım. "Hadi çıkalım artık."dedi.

Yataktaki ayak bileklerime kadar uzanan siyah hırkayı giyindim. Kayra'nın peşinden odadan çıktım. "Kayra biz nasıl bahçeye çıkacağız bu saatte?"

"Doğru lan nasıl çıkacağız?"

"Hadi ya sen git uyu. Ben de yatacağım zaten."

"Birlikte uyuyabiliriz istersen."

"Olmaz ya."

"Tamam iyi geceler."dedi ve karanlık koridorda ilerledi.

Ben ise tam odaya girecekken Ateş'n odasını gördüm. Kapısı tam kapanmamıştı. İçeriden bir ışık süzülüyordu. Sessizce kapıyı araladım.

Ateş yatağına oturmuş gülümseyerek telefona bakıyordu. "Alya?"diye sordu. Beni görünce gülümsemesi kesilmişti.

"Efendim."

"Ne işin var benim odamda?"diye sordu haklı olarak.

"Imm... Ben... Şey için gelmiştim. Yani şeyi merak ettim de."

"Neyi?"

"Of boşver."dedim ve elimi havada salladım. Sonra odadan çıktım ama tekrar kafamı uzattım.

"Kapıyı kapatmamı ister misin?"diye sordum.

Ağzında bir şey geveledi ama anlamadım. "Ne?"

"Kapat diyorum kapat!"diye bağırınca irkildim.

"T-tamam."deyip kapıyı kapatacakken başım feci bir şekilde döndü ve yere yapıştım.

Ateş oflayarak yataktan kalktı. Yanıma geldi ve beni belimden tutup ayağa kaldırdı. "Yine ne oldu?"diye sordu.

"Sorun yok ya iyiyim ben."dedim ve ellerinden kurtuldum.

Zar zor odadan çıktım. Bir o yana bir bu yana yalpalanarak yürümeye çalıştım. "İyi falan değilsin. Başın mı dönüyor?"diye sordu sıkıntıyla. Ses tonu 'Yeter lan senden artık.' der gibiydi.

"İyiyim."dedim ve odanın kapısını açmaya çalıştım. Kapı kilitliydi. Kilitli mi? Ne alaka ya kim kitledi ki?

Hırkamın cebindeki anahtarı çıkardım. Elim titriyordu. "Açılmıyor! Neden açılmıyor ki?"diye söylenmeye başladım. Bir yandan da ağlamaya başlamıştım.