ता ना पि हि नि पा जा

ता ना पि हि नि पा जा : भाग ५

ना वरून नारंगी
ना वरून नाजुका मावशी

नाजूकाचे वय तीस होते. पण वय तीस असले तरी पंचवीस वय असलेल्या युवतीगत कोवळी वाटत होती. तिच्या लग्नाला आठ वर्ष उलटली होती पण अजुन घरात पाळणा हलला नव्हता. बाकी घरात सर्व काही होते. घरात कसलीच कमी नव्हती. घरात साक्षात् लक्ष्मी स्थळ ठोकून होती पण घरात बालगोपाळ जन्म घेत नव्हता हेच एक दुःख त्या दांपत्यास सतवत होते. दोघेही नवरा बायको स्वभावाने प्रेमळ. दोघेही दानधर्म करताना मागे वळून पाहत नव्हते. असे परोपकारी असून सुद्धा त्याच्या घरात एक इवलासा पाहुणा येत नव्हता. तोच पाहुणा यावा अशी त्यांची इच्छा होती. पण सध्या तरी त्याच्याकडे एक एकोणीस वर्षांचा पाहुणा होता तो म्हणजे इंद्रधनुष्य. इंद्रधनुष्यच्या वर्गात विशेष मुली नव्हत्या. होत्या त्या याच्या पसंतीस उतरत नव्हत्या. मुंबईच्या त्याच्या तारुल मॅडम हा चॅप्टर तो मुंबईस सोडून आला होता म्हणून सद्य परिस्थितीत त्याच्या डोळ्यांना आराम देणारी स्त्री असेल तर नाजूका मावशी. मावशीचे उपकार त्याच्यावर इतके थोर होते की नाजुकास त्या नजरेने बघणे इष्ट नव्हते. पण शेवटी एकोणीस वर्षाच्या अल्लड अवखळ स्वभावाला कोण समजावणार. त्याने मनाला कितीही समजावले तरी रात्री झोपताना जर त्याला नाजूका आठवली तर त्याचा हात आपसूक पणे पँट मध्ये जात असे. तिचा वळणं घेणारा फिगर आठवून तो आपल्या लिंगावर मूठ मारत असे. तेच घर्षण, त्याच वेदना आणि शेवटी एक रोमहर्षक कळ व मग नाजूकाच्या नावे पांढरा झरा. असा हा रोजचा प्रोग्राम होता. ही रात्रीची डेली सोप झाल्यावरच त्याला शांत झोप लागत असे.