balkonda oturmuş, chan'ın benim için hazırladığı çikolatalı çilekleri yerken onun içeriden gelmesini bekliyordum. hava ılıktı ve gökyüzünün yıldızları chan'ın yıldızları kadar güzel olmasa da yine de hoş, nahif ve belirgindi.
elinde ufak bir peluş yorganla gelip yanıma oturdu. eli sigarasına uzandığında bana bakıp geri çekildi. biliyordum sigara içme ihtiyacıyla doluydu ama yanında ben vardım.
klasik, biraz daha uzağıma oturdu ve sigarasını yaktı. dumanın bana gelmemesine oldukça dikkat ediyordu. bir süre boyunca sigara içişini izledim, ardından dizlerimin üstünde ilerleyerek oturduğu sandalyenin önüne gelip başımı dizlerine koydum.
parmakları uzun saçlarımı buldu. usul usul tüm tutamlarımı okşadı, sigarasının dumanını havaya üflerken.
ben de onu izledim, gözlerimi bile kırpmadan. arada gözlerimiz buluştu, ama dillerimiz konuşmadı hiç.
yıldızları izledik beraber. sigarasını kenara söndürdüğünde ayaklandı usulca. başımı kaldırıp doğruldum ve ona baktım.
"üstüne hırka giy bebeğim, gidiyoruz."
anlamadığım için kaşlarımı çatmıştım. "bu saatte nereye gideceğiz?"
"sürpriz." dedi usulca. "pekiii." dedim uzatarak. balkondan çıkıp içeri adımladı. odama gittiğini tahmin ettim, doğruydu, bize hırka getirmişti.
çıplak bacaklarıma baktı. "üşümez misin böyle?"
ben de bacaklarıma baktım. "üşümem sanırım ya, üşürsem ısıtmaz mısın?"
bana bakıp gülümsedi. "tabii."
ardından sıkı sıkı sol elimi tuttu. daha sıkı kavradım elini. sigara paketini ceketinin cebine koydu ve evden çıktık.
arabayla gitmiyorduk. demek ki yakın bir yerdi gideceğimiz yer.
usul usul yürüdük ılık havada, ıssız sokaklarda. onunla yaptığım her aktivite güzeldi. el ele sokaklarda dolaşmak bile hoştu.
"hyunjin." dedi sakince. sesi titremişti ama. "hm chan?"
ellerini çeneme koyup usulca okşadı. kalbim deli gibi atmaya başladığında yutkundum. derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalışırken dudaklarımda yumuşak dudaklarını hissettim.
birkaç dakika öpüştük. ıslak bir sesle ayrıldı dudaklarımız. ay ışığı parlak dudaklarına vurdu, gamzelerini çıkararak güldü. uzanıp gamzesinden öperken gözlerimden yaşlar damlıyordu.
usulca gözyaşlarımı öptü.
"küçüklüğünden beridir her duygunu gördüm bebeğim. ama en çok mutluluğunu seviyorum. çok düşündüm bu konuyu. seni mutlu etmek, mutlu olmak istiyorum. seni seviyorum.
"sanırım sana çok aşığım chan." dudaklarımdan dökülen kelimelere engel olamadım.
"ben sana daha çok aşığım hyunjin. beni öptüğün o günden beri, yaklaşık 6 yıldır deli divane aşığım sana."
gülümseyerek dudaklarıma uzandı tekrar. bu seferki öpüşmemiz öncekine oranla biraz daha sertti. bedenlerimiz kavuşmanın hırsıyla yanıp tutuşuyordu. arzularımız vardı.
"bana karşı hislerin.. hiç fark etmemiştim channie. ne zaman oldu böyle bir şey?"
"bu gece her şeyi detaylıca konuşacağız güzelim. ama önce, mabedimize gitmeliyiz."
elimi sıkı sıkı kavradı. kenetli ellerimize bakıp gülümsedim. ardından elini kaldırıp, üstünü uzun uzun öptüm.
minnet dolu bir gülüşle baktı bana.
bir kez daha öldüm sevgimden.
***
12. bölüme geldik... kavuşsunlar artık lan dedim, kötü mü etmisim? 🥺🍓
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
