[ TRAIN TO SEOUL : CHAPTER 5]
[ KYLA POV ]
Sumasakit ang ulo ko kapag naiisip ko ang mga pinagsasabi ng kaibigan ko kanina
Parang ewan
Hindi ko maintindihan
Napatingin ako sa cellphone ko ng bigla itong magvibrate
Alas dose na pala ng madaling araw pero hindi pa ako tulog dahil sa napanood ko kanina
Tulog na ang lahat sa paligid ko pati ang kapatid ko pero hindi pa ako dinadalaw ng antok
Binuksan ko ang messange na galing sa Lola ko
From: Lola
Apo, okay lang ba kayo?
From: Lola
Nanaginip ako ngayon na naaksidente kayo sa train
From: Lola
Apo nag aalala ako
From: Lola
Kamusta na apo ko?
From: Lola
Si Aira? Tulog naba si Aira?
Agad akong nagtipa ng messange para sa Lola ko, nakangiti akong nagtitipa dahil madaling araw na pero nagtext pa si Lola para tanungin kami kung okay lang kami
To: Lola
La, okay lang po kami ni Aira. Hindi po kami naaksidente. Tulog narin po si Aira dito. Matulog kana po La. Text po ako bukas para makatawag po ako
Agad kong sinend ang messange nayun saka pinikit ang mata ko
Nagpapasalamat talaga ako na yung Lola ko ang nasa tabi namin
Sobrang pasalamat ko sa Lola ko
Napahikab nalang ako dahil sa wakas ay dinalaw na din ako ng antok
Kanina ko pa gustong matulog pero ayaw akong patulugin
Pinikit ko na agad ang mata ko at mabuting nakatulog ako
---
Napabalikwas ako bigla dahil sa malakas na ingay
"Ano bayun..." reklamo ko
"Cellphone mo ate"
Cellphone ko?
Hinanap kong nakapikit ang cellphone ko dahil sa antok ko
Nang tumapat sa muka ko ang cellphone ko ay sobrang labo non kaya halos idukdok ko ang muka ko sa cellphone ko para buksan nag brightness
Nag alarm pala ang cellphone ko
Agaran kong pinatay ang cellphone ko at bumalik sa tulog
BINABASA MO ANG
Train To Seoul
Ficção CientíficaNabuhay ako ng wala sya sa buhay ko. Nabuhay ako ng walang aruga mula sa kanya. Nabuhay ako na hindi humihingi ng pagmamahal sa kanya pero isang araw, hinanap ko ang pagmamahal nya. Umasa akong makita ko sya uli kahit na magulo na ang mundo kung nas...
