imkansızım | özdemir

4.4 :: son, final.

🃏

"Neresi burası?"

Soruma karşılık gülümsedi ve ellerini arkasında birleştirip alt dudağını dişleri arasına aldı.

Bu tatlı hâli beni de gülümsetirken, "Seni ilk gördüğüm yer." yanıtını aldım. Kaşlarımı hafifçe çattığımı farkedince bana doğru birkaç adım attı.

"O maçta karşılaştık sanıyorsun ama aslında seni ilk burada gördüm ben, rüyamda, buradaydık."

Dudaklarımı birbirine bastırarak Berat'a baktım. Fazla mutlu gözüküyordu, gözlerinin parladığını aramızdaki mesafeden bile görebiliyordum.

"Gerçekten mi?" diye sordum duygusal çıkmasına engel olamadığım ses tonumla. Kafasını aşağı yukarı salladı.

"Beni ilk burada öptün sen," diye başladı konuşmasına. "İlk kez sana burada dokundum. Kim olduğunu bilmesem bile tek düşündüğüm daha ne kadar güzel olabileceğindi."

Bir şey diyemeden bana yaklaştı. Elini çenem ve boynum arasında bir yere koyduğunu hissedince gülümsemem genişlemişti.

Etrafta kimse yoktu, saat epey geçti ve burası bomboştu. Sadece biz vardık.

"Gerçek değilmiş gibi gelmiştin, hâlâ da öyle. Daha önce senin gibi biriyle tanışmadım," diye mırıldandı parmaklarını hafifçe yüzümde gezdirirken.

"Anisa, hiçbir kız beni senin kadar heyecanlandıramadı. Yapamaz, yapamayacak da."

Gözlerimin dolduğunu farkedince derin bir nefes aldı, diğer elini de yanağıma koyup beni kendine çekti ve yavaşça öptü.

Her seferinde beni bu duruma getirecekti, her seferinde ona daha çok kapılacaktım. Onun da dediği gibi beni kimse Berat kadar heyecanlandıramayacaktı.

"Bütün hayatımı seninle geçirmek istiyorum."

"Geçirelim o zaman." deyince tepkime kıkırdayıp yanağıma ufak bir öpücük kondurdu.

"Seni çok seviyorum." Anında ciddileşerek az önceki hâline büründü. "Yemin ederim. Seninle her yere gelirim, ne yaparsan yap, nereye gidersen git peşine takılır gelirim."

"Berat..."

"Bir şey söylemene gerek yok. Gözlerinden anlayabiliyorum." dedi ve baş parmağının göz altımda dolaştığını hissettim. Ağladığımı o an anlayabilmiştim.

"Seni ağlatmak için söylemedim bunları ama... Bilmiyorum, içimdekileri tamamen dökemedim bile. Bu kadar becerebiliyorum."

Söylediklerinin içten olduğunu bilmek beni duygusallaştıran şeydi zaten. Öyle ki konuşamıyordum bile, dediklerine hiçbir cevap verememiştim.

"İmkansızım demiştim."

"Bana mı?" diye sordum göz yaşları içinde kahkaha atarak. "Evet! Ne bileyim... rüyamda gördüğüm hatuna aşık olacağım, üstüne üstlük bir maçta gol atıp onunla karşılaşacağım. İmkansız değil mi?"

"Bilmiyorum. Öyle sanırım." dedim gerginlikle.

"Hep senin sarışının olacak mıyım?"

Burnumu çektiğimde benimle dalga geçmesini umursamadan "Olacaksın." demiştim.

Öyle olacaktı, ben de onun kumralı olacaktım. "İstanbul'a gideceksin diye korkuyordum."

"Bu konuyu tekrar açma."

"Sen nasıl istersen, bebeğim." dedi ve bana uzunca baktı. Yüzümü ezberlemek ister gibi, dakikalarca beni izledi.

Gülümsedi yavaş yavaş, tekrar bana yaklaştı ve dudaklarını benimkilere bastırmadan önce fısıldadı.

"Aşk oyunu nedir?"

"Bile bile lades." diye yanıt verdim ben de bu soruya ikinci kez.

Bu bir oyunsa, Berat için sonsuza kadar oynardım.

———

sona geldik...

ilk basta tesekkur etmek istedigim kisi yazgi. berat sayesinde tanistik, kitaplarimiz sayesinde tanistik ve bu kurgu tamamen onun icin yazildi. her zaman yanimda ve ilham kaynagim oldugun icin tesekkur ederim seni cok seviyorum <3 zainsoldier

10K icin hepinize 10.000 kez tesekkurler!!!! hepinizi cok seviyorum ve buraya kadar gelip de bu kitabi bitirdiyseniz, zevk aldiysaniz beni cok mutlu ettiniz demektir.

her zaman nereye giderse gitsin berat'i destekleyecegim ve sizin de aynisini yapacaginizi umuyorum. :)

umarim keyif almissinizdir cunku bu kitap artik benim icin cok ayri ve onemli.

diger kurgularima da bakmayi unutmayin!! iyi geceler, gunaydin, iyi aksamlar <33

— bero