🃏
"Berat, kalk da hazırlan!"
"Yavrum ne istiyorsun ya?" diye bağırınca kapıda beliren Anisa bana kollarını önünde kavuşturarak bakıyordu.
"Kalk diyorum, hazırlan diyorum, duymuyor musun?"
"Ne bu acele?" Peşinden merdivenleri çıkarken sordum. "Acele etmiyorum. Yarım saattir kalkacağım diyip duruyorsun ama kalkmadın. Kübra yengem kızacak."
"Ee, sen hazır mısın?" diye sordum gözlerimi kısıp onu baştan aşağı süzerken. "Evet..?"
Dolabımın kapağını açmaktan vazgeçip bana dönmüştü. "Böyle mi gideceksin?"
Bir anda yüzünün düştüğünü gördüm, dalga geçtiğimi anlamamış olmalıydı.
Üzerinde benim siyah sweatshirt'üm vardı ve altına da ona çok yakıştığını düşündüğüm bol pantolonlardan giymişti.
Başını eğdi ve kombine baktı. "Yakışmamış mı?"
Onun ciddi sorusuna ben gülerek cevap vermiştim. "Dilencilere benziyorsun."
"Geri zekalı ya! Ciddisin sanmıştım!" Omzuma vurdu ve bu biraz canımı acıtmıştı. "Kızım elinin ne kadar ağır olduğunun farkında değil misin sen?"
"İyi oldu sana enayi," dedi ve dil çıkartarak dolabımı karıştırmaya başladı. "Ne giyeceksin?"
"Sen seç bebeğim."
"Hmm..." diye mırıldanarak işaret parmağıyla alt dudağını çekiştirdi. "Klasik kombinin?"
"Gri eşofman?"
"Evet! Sana en çok yakışan şeylerden biri."
Gülümseyip bana uzattığı eşofmanı aldım, sonra da tişörtü. Üstümü tek elime çıkarıp bir kenara atarken homurdandığını duydum.
"İyice pasaklı oldun."
"Kalbimi kırıyorsun." Dudaklarımı büzdüm ve bu hâlime gülerek lavaboya girdi. "Ben gelmeden giyin!" diye beni uyarmayı da unutmamıştı.
Eh, artık beni tanıyordu.
"Geleyim mi? Sana hiç güvenmiyorum." Dediğine gözlerimi devirip karşısına çıktım. Beni görünce 32 diş gülümsedi.
"Yakışıklım benim ya! Maşallah sana aslanım." Yanaklarımı sıktığında kıkırdamıştım. "Bir de yüzüme tükür tam olsun."
"Iyy, iğrençsin Berat." Yüzünü buruşturduğu sırada bakışları üstümdeki hırkama kaydı.
Neden bilmiyordum, bu hırkamı gerçekten çok seviyordu. Öyle ki doğum gününde hediye olarak istemişti.
"Bakma öyle." diye takıldım. "Çok konuşma da yürü." diye yanıt verdi Anisa da.
Arabaya bindiğimizde eşzamanlı olarak telefonum çalmıştı. "Efendim yengecim?"
"Neredesiniz hayırsızlar?" Kübra yengemin sesi arabayı doldururken Anisa hafifçe kıkırdadı.
"Yeni çıktık geliyoruz şimdi." dediğimde beni onaylamak adına birkaç şey söyledi. "Hızlı olun bak, çayı demledim."
"Börek de yaptın mı?"
"Yaptım canım."
Onu çok sevdiğimi söyleyince "yalaka" olduğumu belirtmiş ama sonrasında karşılık vermişti.
"Bana hiç o böreklerden yedirmedi... Şu an çok kırıldım." diye söylendi Anisa. "Çok şey kaçırmışsın yavrum, gidelim ellerimle yedireceğim sana."
"Hah, o kadar güzel yani?"
"Valla o kadar güzel."
"Ellerinle yedirecek misin?" diye sordu gülümseyerek. Ona döndüm ve aynı şekilde yanıt verdim.
"Yedireceğim."
———
4 haftada 5,5k 😭😭😭😭😭😭
ŞİMDİ OKUDUĞUN
imkansızım | özdemir
FanfictionTAMAMLANDI. sesin kulaklarımda hiç duymamış olmama rağmen [yarı texting.] ≠ berat ayberk özdemir fanfiction. #1 beratayberközdemir | 01.02.22 #1 galatasaray | 29.01.22 #2 trabzonspor | 28.01.22