imkansızım | özdemir

3.9 :: ...zorunda mısın?

🃏
berat

"Gitmez."

Dorukhan bunu belki on kez söylemişti ama hiçbir şekilde inanamıyordum.

"Gideceğim dedi mi de böyle eminsin sen?" diye sormuştu Ömür de, bilmiyordum. Cevap verememiştim.

Emin değildim ama gidecekmiş gibi hissediyordum, berbat bir şeydi bu. Giderse ne yapacağımı düşünemiyordum bile.

Sözleşmesi bitiyordu, ne yapacaktı? Galatasaray'ı ne kadar çok sevdiğini de biliyordum, gitme olasılığı yüksekti.

Kapıyı çalmadım çünkü saat epey geç olmuştu, yarın idmanı olan Anisa'nın uyuduğunu düşünmüştüm.

Ama odaya girince yanıldığımı anlamıştım.

Kendine çektiği bacaklarına sarılmış Anisa kapının açıldığını duyunca eğdiği başını kaldırdı.

"Berat..."

"Neden uyumadın?"

"Seni," dedi ama sesinin kısık çıktığını farkedince duraksayıp boğazını temizledi. "Bekledim."

Derin bir nefes alıp suratına baktığımda gözlerini kaçırdı, korkuyor gibiydi. Bür şeyler yapmaktan, söylemekten korkuyormuş gibi gözüküyordu.

"Çok geç kaldın." diye mırıldandı ben çekmeceden bir tişört çıkartırken. "Bizimkilerleydim."

Aramızda fazla mesafe vardı ve bu çok rahatsız ediciydi. Fazlasıyla özlemiştim, 2 gündür zaten bana uzaktı ve bugün onu öpmemiştim. Hatta neredeyse hiç dokunmamıştım bile.

Tişörtümü çıkardım ve giymek istemediğimi farkedip yeni aldığımı da bir kenara fırlattım.

Yatağın bir kenarında ben, bir kenarında o oturuyordu. Bedenlerimiz dışında ruhlarımız da birbirimizden uzaktı, 1 saat ayrı kalamadığım kıza şu an bakamıyordum bile.

"Berat," dedi birkaç dakikalık sessizlikten sonra. "Bana tekrar teklif geldi."

"Ne teklifi?" diye sorunca titrek bir nefes aldığını duydum, sonra da ağlamaya başladığını.

"Anisa."

"Galatasaray, hem fotoğrafçılık hem de takım garantisi verdi." Ona dönünce sırtı dönük olsa da elleriyle yüzünü gizlediğini anlayabilmiştim.

Kızgın değildim, sadece kırgındım. Bana söylememişti sorduğumda. Geçiştirmişti sadece.

Ama hepsini bir kenara bırakıp ayağa kalktım ve yürüyüp karşısında durdum. "Bana bak."

"Ne yapacağımı bilmiyorum."

"Bana bak, Anisa," diye tekrarlayınca kafasını kaldırdı ellerini yüzünden çekip. "Bana söylememen konusunda sana kırıldığımı biliyorsun ama gitmek istersen seni asla tutmam. Bu senin kariyerin, sevdiğin işi sevdiğin yerde yapmanı senden çok isterim. Bunu biliyorsun."

Gitmesini istemiyordum ama bunu dile getirmek çok bencilce olurdu. Yapamazdım.

Gözleri tekrar doldu ve birkaç damla yaş yüzüne yerleştirdiğim elime düştü.

Yanına oturmak yerine aralık bacaklarının arasına girdim ve dizlerimin üstüne çöktüm. Alnımı bacağına yaslayınca "Ne yapacağım?" demişti tekrar.

"Bilmiyorum," diye geveledim bende. "Bencillik yapmak istemiyorum."

"Bana kızgın mısın?" Kafamı iki yana salladım. "Kırgınım, neden söylemedin?"

"Nasıl söyleyeceğimi bilemedim, üzgünüm," dedi ve parmaklarının saçlarımda dolaştığını hissettim. "Yapabilir miyiz sence..."

"Neyi?" diye sorsam da ne demek istediğini anlamıştım. Yapamazdık, en azından ben yapamazdım. Göz göze gelemezsek, nasıl olduğunu göremezsem, dokunamazsam, biri ona ben yokken bir şey yaparsa ya da derse kafayı yerdim. Ağlasa, sevinse yanında olamayacaktım bu bana yaşatacağı en kötü şey olurdu.

"Uzakta olacağım..."

Gidecekmiş gibi konuştu. "Olacağım" dedi. Bir şey söyleyemedim bunun üzerine, tek istediğim ağlamaktı.

Ne ara Anisa'ya bu kadar bağlandığımı çözemiyordum. Bu kızı deli gibi seviyordum ve onsuz bomboş hissedeceğimi de biliyordum.

Bana "sarışınım" diyecek başka biri olmayacaktı giderse. Kimseyle idman yapamayacaktım, yemek yapan biri olmayacaktı.

"Yapamam." dediğimde kafamı da kaldırmıştım ve yüzündeki ifadeyi tarif edemezdim.

Üzüntü, hayal kırıklığı, stres?

Sanırım hepsini aynı anda yaşıyordu ama üzüntünün daha baskın olduğunun farkındaydım. "O zaman yapacak bir şey yok..." diye mırıldandı.

Yanlış anladığını farkedince dizlerimin üstünden ayağa kalkıp saçlarına narin bir öpücük kondurdum ve alnımı onunkine yasladım.

"O anlamda söylemedim," deyince derin bir nefes aldı. "Ne olursa olsun hep senin yanındayım. Hep senin tarafındayım, bunu bilmen yeter."

"Özür dilerim." dedi ve o an içime gideceği hissi doldu.