imkansızım | özdemir

3.1 :: kıskanç berat...

🃏

anisa: askimmm

berat: söyle güzelim

anisa: ben dışarı çıkıyorum
haberin olsun

arkadaşlarım doğum günümü erken kutlayacakmış

dönüyoruz ya yarın

berat: tamam

ama nereye

anisa: bir mekan ama tam konum bilmiyorum

📍 KONUM

burasıymış ben de konumla giderim

berat: tanıyor muyum ortamı

anisa: yok

berat: ben de geleyim mi

anisa: beraaatt

berat: off tamam

bir şey olursa

ilk arayacağın kişi ben olacağım
tamam mı

anisa: bunu söylemene bile gerek yok

berat: alkol?

anisa: birazcık askim

çok azıcık

böyle minnacık

berat: yanlış en ufak şeyde mekanı basarım

anisa: deli ya

bi şey olmaz

hem sürekli konuşuruz zaten

berat: olsun

dikkatli ol yeter

seni seviyorum

anisa: ben daha çok

———

Birkaç saat sonra Anisa'nın attığı mesajın bildirimiyle telefonumu elime almıştım, "arasana beni" yazdığını görünce gülümsedim.

"Alo?"

İlk çalışta açtı ve sesi hafiften cilveliydi. "Sarhoş musun sen yine? Başımın belası."

"Yok, valla değilim. Bir bardak içtim sadece. Sen yanımda yokken içmiyorum."

Gülümseyerek televizyonu kapattım ve odama çıkmak için ayağa kalktım. Aynı zamanda pastasının tadının ne kadar güzel olduğunu anlatan Anisa'yı dinliyordum.

"Bu pasta aşkı nereden geliyor acaba?" diye sorunca kahkaha attı. "Bilmiyorum ki."

"Pastayı kıskandım." diye yalandan bir tavırla homurdanınca, "Belki sana daha çok aşığımdır." demişti.