Chapter 22
Papunta na ako sa site ngayon dahil may kaylangan na icheck na mga materials na darating. I already told Reid about it kaya papunta na rin siya ngayon
Nagsuot lang akong simpleng mom jeans, buttoned gray cardigan and white shoes para naman hindi na ako mahirapan maglakad lakad. I put my short hair din into a pony tail kaya yung ibang strands naiiwan sa unahan ng buhok ko
Dumaan na muna ako sa Starbucks for my daily coffee at nag byahe na papuntang Bulacan. Pagkarating ko sa site nakita ko na kaagad si Mac kasama si Pam at nagtatawanan sila. I rolled my eyes dahil umagang umaga iyan ang makikita ko
Bumaba na ako sa kotse ko at sinadyang lakasan ang pagsarado ng kotse para marinig nila. Napatingin silang dalawa sa gawi ko, nakita kong umiwas kaagad si Mac at nginitian naman ako ni Pam. I just gave them my most sarcastic smile at pumunta sa table para kumuha ng hard hat
"Good morning!" bati ko sakanilang dalawa
"Good morning, Architect Gonzalez" bati saakin ni Pam
"Oh come on, don't be shy. Just call me Navreen" magsasalita na sana si Pam nang unahan siya ni Mac
"This is a working place, mas prefer namin na hindi tayo lahat maging buddy buddy. We are professionals after all, am I right Architect Gonzalez" nakakunot nanaman ang noo nang isang 'to
Dumoble ata ang pagiging masungit niya saakin? He seems happy naman kanina kasama si Pam ah? Am I enturrupting something?
"Good morning guys!" napatingin kami kay Yael na dala dalang paper bag
"Coffee for you Engineer Lopez tapos coffee din for you Engineer Reyes. Oh Architect Gonzalez, gusto mo ng cheesecake?"
"May cheesecake? Anong cheesecake?" parang nagutom ako bigla sakanyang sinabi, may linabas siyang tupperware doon at napangiwi nang makitang mango cheesecake iyon
"Hindi yan kumakain ng mangga" biglang saad ni Mac kaya sabay sabay kaming napatingin sakanya
He cleared his throat "Kaya ibigay mo na lang kay Pam, ito may ham and cheese ako" saad niya saakin at naglakad palabas papunta sakanyang kotse at may kinuhang tupperware
"Kumain ka" saad niya at pinagdiinan saakin yung tuppweware
"No, it's okay. Hindi naman talaga ako gutom" mahinang saad ko
"Pam doon tayo kain sa may la mesa doon" saad ni Yael, nakita ko ang pag aalinlangan ni Pam pero sumama rin siya doon
"Nag almusal naman ako bago pumunta dito. Sa'yo na yan, hindi lang dapat kape ang almusal mo"
The food giving went on and on for days. Palagi na siyang may dalang ham and cheese tuwing umaga tapos ibibigay saakin and he will say na baon niya lang pag nagugutom siya but he is not hungry. So paano pag nagutom siya tapos nakain ko na yung tinapay? Edi it's my fault nanaman
I was doing my paperworks na rin sa site dahil gusto ni Harvey na andoon kaming lahat at maging on hands. He's our boss kaya wala din kaming magagawa. Isang araw he visits the site at naka coat and tie ang gago at naka shades akala mo talaga siya na ang may ari ng SJSU
Binigay na kasi sakanya ni Tito Isaac yung project nito, since siya lang din naman ang COO
"Hi guys!" maligayang bati niya habang papunta sa pwesto namin
"Boss, hard hat niyo" as usual si Yael lang naman ang energetic saaming lahat, si Reid kasi parang naubos na lahat ng energy kakatrabaho. May ibang project pa kasi siyang inaasikaso, iyan din ang mahirap kapag freelance dahil salo mo ang lahat. Ayaw pa kasing mag apply na muna saamin para makaipon sa plano niyang firm
YOU ARE READING
After Minutes (After Trilogy #2)
RomanceAfter Trilogy #2 Jhustine Navreen is the most beautiful of them all, every women wants to be like her and every man wants to be with her. She's the perfect package and she knows it, until she met Manuel Cillian, the promdi church boy.