The Beauty of Tomorrow (Montejo Siblings #2)

Chapter 13

SPOILED

Napatingin ako sa magkahawak naming kamay ni Maddieson. Being with him is a different kind of feeling. His presence makes me comfortable, and somehow... joy. I told you, he's the only one that has the courage to bring out these emotions within me. Hindi pa man kami ganon katagal na magkakilala pero kung makaasta kami ngayon ay akala mo'y pamilyar na kami sa isa't isa noon pa man.

I think, naghahanap talaga ako ng ikakagulo pa lalo ng buhay ko dahil ang matibay na pangako ng isang Rebecca Scarlet noon sa ganitong bagay ay mukhang unti-unti ng gumuguho.

"Can we go to the books store first?" Tanong ko sa lalaking nasa tabi ko na abala din sa paglilibot ng mata sa paligid.

Lumingon siya sakin at agad na tumango, naramdaman ko pa ang bahagya niyang pagpisil sa kamay ko kaya halos mapasinghap ako doon.

We entered the NBS together. Dumiretso agad ako sa hilera ng mga notebooks and sticky pads. Malapit na kasing mapuno ng sulat ang mga notebooks ko, and take note ilang buwan palang simula nung magsimula ang klase.

I can directly write our daily lessons on my laptop naman, pero para din kasi sakin ay mas mapapadali at mas may matututunan ako kung isinusulat ko mismo. Ayos lang naman 'yon, hindi naman sila ang nahihirapan.

"Was it hard to study law?" The man beside me suddenly asked.

Napatingin ako sa kanya. I shrugged my shoulders.

You have no idea, Madd.

"Kinda," Sagot ko.

"Buti kinakaya mo..." He murmured.

Natahimik ako saglit dahil sa sinabi niya. Dapat talagang kayanin ko. Dahil bukod sa gusto ko ito, ay may pinaglalaban din ako.

"Kailangan, eh..." Umiwas ako ng tingin sa kanya at ibinalik sa mga notebooks na pinagpipilian ko.

Binitawan ko ang kamay niya dahil gagamitin ko 'yung akin. I didn't heard any complain from him, though. Humalukipkip pa nga siya, but from my peripheral vision I saw him slightly pouted his lips.

"Why law, anyway?" He curiously asked.

I chuckled. Naglagay ako ng isang itim na makapal na notebook sa basket na dala. Hindi naman na ako nagreklamo nang kuhanin niya ang basket na 'yon at siya na ang humawak.

"I have so many reason, James. But the most important at all is I also want to learn how justice actually works..."

"Really, huh..." Naramdaman ko ang titig niya. "Others are may be sensitive."

"Base on Republic Act Number 10173, otherwise known as the Data privacy act is a law that seeks to protect all forms of information, be it private, personal, or sensitive..." I raised a brow at him.

His lips twitched in a very manly way. He looked amused all of sudden. Napailing tuloy ako. 

"Okay, I'll shut up now..." Pagsuko niya bago tuluyang ngumisi sakin.

Damn this man.

Umiwas nalang ako ng tingin sa kanya at tinapos na ang pagpili. Bibili din pala siya ng ballpen kaya sinabay ko na pati yung akin at mga highlighters ko.

"Seriously?! 1K ang presyo ng ballpen na 'yan?" Hindi makapaniwalang sabi ko habang nakatingin sa ballpen na hawak niya.

He let out a chuckles.

"Kaya bang sumulat mag isa n'yan? Gosh..." Napahawak pa ako sa noo ko.

Yes, I have lots of money but I will never buy that kind of pen! Magsasayang lang ako ng pera para lang sa isang dangkal na tinta, what the fudge.