The Beauty of Tomorrow (Montejo Siblings #2)

Chapter 39

FINAL BATTLE

Giving up was never one of my options. I often don't consider every challenges that comes in my life as an enemy. Because for me, the real enemy is the people around me, not the circumstances that are coming.

Mas mahirap kalabanin ang mga taong buhay, ika nga. Kaya sabi nila ay matakot ka na sa buhay, at 'wag sa patay. Dahil ang mga buhay ay kaya ka nilang saktan, physically and mentally. Pero ang mga patay? Hindi.

Honestly, I have two sides— dislike people who manipulate other people's minds. But... I'm actually good at that one.

Simula noong bumalik ang lahat ng mga ala-ala ko ay sinabi kong hindi na ako maghihiganti sa ginawa niya sa aking ina at hindi ko na pakeke-alaman ang iba pang tao na minsan ring nagpahirap sa pamilya ko. But I did promise
one thing...

Na mapupunta sila kung saan sila dapat nararapat.

And I'm starting now.

Isang ngiti ang binigay ko kay miss Fionnuala Memphis. She smiled back and moved closer just to give me a hug. I rolled my eyes, Chandler saw it dahil sa kanya tumutok ang mga mata ko. He grinned.

"Oh, uhm..." mahina akong tumawa bago humiwalay sa kanya. "Why don't you sit next to us? My father is here, I can introduce you."

Fionnuala's eyes actually lit up. With her black glittered long dress that perfectly hugged her every curves, she looks stunning and elegant with her age. Bumagay ang suot niya sa red and black theme ng aking party.

"That would be my pleasure..." Anito.

I smiled. May dalawang bodyguard siyang kasama, naka all black suit din ang mga ito. I ignored them and started walking towards our table. I saw my family's reaction, they were all calm... I could tell.

Si Morgan ay humiwalay sakin, hindi ko na siya pinansin lalo na nang makatapat na kami sa aking pamilya.

"Dad..." I murmured.

Tumayo ng pormal si Daddy at nagawa pang ayusin ang kanyang suit and tie. He offered his hand to Fionnuala who gladly accepted it and shook their hands. Nilingon ko ito at nakitang hindi maalis-alis ang titig niya sa aking ama.

"I'm glad to see you..." She said, may ngiti sa labi at nang mapansing nakatingin ako sa kanya ay mabilis itong naglaho bago pumormal.

It is true that there are many twists in human life. Katulad nalang ng matagal mo na palang nakaharap ang taong kinamumuhian mo. Na kung sino pa 'yong hindi mo kadugo ay 'yon pa ang mas matagal mong nakasama.

My father didn't speak nor smile. Mas napansin ko pa ang pag galaw ng kanyang panga bago bumitaw sa kanilang pagkakamayan. Fionnuala's hand fell, she cleared her throat and flashed a small smile.

"Have a sit." Boses ni kuya Phoenix, inilahad niya lang ang kanyang kamay sa bakanteng upuan na napagigitnaan ng upuan ko at ng kay Daddy. My brother didn't even bother to stand up and guide the lady to take her to her rightful seat.

Saglit ko silang iniwan doon at binalikan si Maddieson sa pwesto niya, tahimik ko ring sinusubaybayan ang bawat tao sa loob ng venue. I think everything is ready.

I wrapped my hand around Maddieson's waist and whispered in his ear... "Let's start."

Tumango siya at bago humiwalay sakin ay pinatakan niya pa muna ako ng halik. I watched him walk away. Saglit ko pang pinagmasdan ang buong paligid bago tuluyang dumilim at napalitan ng red dim lights.

I grinned before I walked back to our table. Kumportable ang mukha ni Fionnuala, pasulyap-sulyap sa aking ama kahit na ito ay seryoso lang at hindi man lang siya nilingon.