Μια νέα αρχή

Κεφάλαιο 10

Οι μέρες πέρασαν και γράμμα έφτασε επιτέλους στα χέρια του Λάμπρου. Προβληματίστηκε πολύ με όσα του έγραψε η Ελένη. Έπρεπε να βρει γρήγορα μια λύση. Το συζήτησε και με τον Χρήστο, όμως δεν έβγαλε άκρη. "Καλύτερα να μην κάνετε τίποτα γιατί θα γίνουν χειρότερα τα πράγματα. Ο καιρός περνάει γρήγορα. Θα το αποκαλύψετε όταν έρθει ώρα, όπως ακριβώς έχετε συνεννοηθεί" τον συμβούλευσε εκείνος και ο Λάμπρος έδειξε να συμφωνεί μαζί του. "Έχεις δίκιο. Ο καιρός περνάει γρήγορα. Καλύτερα να μείνουμε άπραγοι, γιατί αλλιώς μπορεί να την περιπλέξουμε περισσότερο την κατάσταση. Σ' ευχαριστώ, Χρήστο είσαι πραγματικός φίλος" του είπε και του χτύπησε φιλικά τον ώμο. 

"Εσύ πώς πας με την Ελευθερία;" τον ρώτησε εισπράττοντας τον προβληματισμό του. "Όπως τα ξέρεις. Προσπαθεί με νύχια και με δόντια δυο χρόνια τώρα να αποτρέψει τον επικείμενο γάμο. Έχει πει ένα σωρό δικαιολογίες στους γονείς της". Ένας βαρύς αναστεναγμός ξέφυγε από το διάφραγμά του και έκλεισε τα μάτια του εισπνέοντας οξυγόνο. "Μην ανησυχείς. Όπως είπες κι εσύ, ο καιρός περνάει γρήγορα" προσπάθησε να τον παρηγορήσει ο Λάμπρος. "Να δεις που σε λίγο καιρό θα κανονίζετε τον γάμο σας και το παρελθόν θα φαντάζει μακρινό, απλησίαστο" τον ενθάρρυνε κάνοντάς τον να γελάσει και μόνο στην ιδέα του γάμου του με την αγαπημένη του.

Η Ελένη κι Ασημίνα συγύριζαν το σπίτι. Η Δρόσω ήταν ακόμα στο σχολείο και ο Γιώργης στα χωράφια, οπότε η Ασημίνα βρήκε ευκαιρία να μιλήσει στην αδερφή της, να συζητήσουν για όσα τις απασχολούν, όπως παλιά. Της μίλησε μα εκείνη δεν απάντησε. Φαινόταν χαμένη στις σκέψεις της. Το βλέμμα της ήταν νοσταλγικό. Αναρωτήθηκε τι μπορεί να σκεφτόταν. Την πλησίασε και την άγγιξε μαλακά, φέρνοντάς την πάλι στην πραγματικότητα. "Λενιώ σου μιλάω, δε μ' ακούς;" τη ρώτησε κι η Ελένη κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. "Κάτι σκεφτόμουν. Τι μου έλεγες;" δικαιολογήθηκε εκείνη, όμως φαινόταν ακόμη χαμένη στις σκέψεις της. "Έλα, κάθισε λίγο να τα πούμε. Να μας ψήσω δυο καφεδάκια;" . Η Ελένη της ένευσε αρνητικά. "Σαν τι να πούμε;" τη ρώτησε σχεδόν αδιάφορα, ενώ μέσα της είχε αρχίσει να φωλιάζει ο φόβος πως η Ασημίνα κάτι είχε καταλάβει. "Να συζητήσουμε βρε Λενιώ μου, κακό είναι;" είπε και της έπιασε τρυφερά τα χέρια. 

Της έκανε νόημα να καθίσει. "Πες μου. Πώς είσαι; Τώρα τελευταία συμπεριφέρεσαι κάπως παράξενα" παρατήρησε η Ασημίνα κι η Ελένη μαγκώθηκε. "Ιδέα σου είναι" της απάντησε ξερά. "Σίγουρα; Μήπως όντως συμβαίνει κάτι; Μήπως έχεις κάποιον νέο άντρα στη ζωή σου που σε έκανε να βρεις ξανά το χαμόγελό σου;" τη ρώτησε γλυκά. Η Ελένη απέφυγε το βλέμμα της. "Πώς σου ήρθε αυτό; Κανένας άντρας δεν υπάρχει στη ζωή μου" της ξεκαθάρισε "Μόνο αν έχω βρει άντρα επιτρέπεται να χαμογελάω;" συνέχισε κι η Ασημίνα προσπάθησε να την ηρεμήσει. "Μη με αποπαίρνεις βρε Λενιώ. Εντάξει το κατάλαβα, δεν είσαι με κάποιον. Θα μου πεις τουλάχιστον γιατί έχει αλλάξει έτσι η διάθεσή σου;" την ρώτησε ελπίζοντας να μην έχει την ίδια αντίδραση με την προηγούμενη ερώτησή της. "Χρειάζομαι κάποιο συγκεκριμένο λόγο για να γελάω;" Ο τόνος την ήταν ήρεμος αυτή τη φορά. "Έχω την οικογένειά μου κι αυτό μου αρκεί για να είμαι χαρούμενη" της είπε κι η Ασημίνα την έκλεισε τρυφερά στην αγκαλιά της. Ίσως το μόνο που χρειαζόταν η αδερφή της να ήταν η αγάπη και η φροντίδα που της προσέφερε η οικογένειά της.