Μια νέα αρχή

Κεφάλαιο 19

Μόλις είχε ξημερώσει. Οι ακτίνες του ήλιου φάνηκαν δειλά μέσα από το παράθυρο. Η Ελένη άνοιξε τα μάτια της κι αμέσως το χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της. Τελικά όλα όσα είχε ζήσει δεν ήταν απλώς ένα όνειρο. Το χέρι της βρέθηκε στην κοιλιά της, καλημερίζοντας το πλασματάκι που φυλούσε μέσα της.

"Καλημέρα Λενιώ μου" άκουσε τη φωνή της Ασημίνας και ανασηκώθηκε στο κρεβάτι της για να την κοιτάξει. "Καλημέρα" ανταπέδωσε χαμογελώντας γλυκά. Η Ασημίνα την πλησίασε και χάιδεψε τρυφερά το μάγουλο της. "Πόσο καιρό έχω να σε δω να χαμογελάς έτσι" είπε θαυμάζοντας τη. "Φαίνεσαι ευτυχισμένη" διαπίστωσε κι η Ελένη ένευσε καταφατικά. "Είμαι" αρκέστηκε μόνο να της πει, γνωρίζοντας καλά πως αυτή τη φορά έλεγε την αλήθεια.

Πήραν το πρωινό τους όλοι μαζί, δεμένοι σαν οικογένεια μετά από πολύ καιρό. Τα χαμόγελα είχαν επανέλθει στο σπίτι τους και κανένας δε μπορούσε να χαλάσει την ευτυχία τους. Ο Γιώργης είχε βάλει σκοπό της ζωής του να μην αφήσει πλέον κανένα πρόβλημα να σταθεί εμπόδιο στην ευτυχία των κοριτσιών του. Είχε αποφασίσει να κάνει τα πάντα για να ξεπληρώσει το λάθος όλων αυτών των χρόνων.

Η Δρόσω έφυγε για το σχολείο, ο Γιώργης για τα χωράφια και λίγη ώρα αργότερα, η Ασημίνα, αφού βεβαιώθηκε πως η Ελένη ήταν καλά, αναχώρησε για το μοδιστράδικο. Η Ελένη έμεινε μόνη της στο σπίτι, όμως δεν ήθελε να μείνει εκεί. Ήταν τόσο χαρούμενη που ένιωθε δυσφορία κλεισμένη μέσα. Ήθελε να βγει έξω και να βροντοφωνάξει τη χαρά της, να μάθει όλος ο κόσμος για την ευτυχία της.

Τα βήματά της την έβγαλαν στο κατώφλι της Μάρως. Ήξερε ότι εκεί θα μπορούσε να δείξει τη χαρά της και να μιλήσει σε κάποιον για όσα συνέβησαν. Είχε πολύ ανάγκη να ακούσει από κάποιον ότι έκανε το σωστό που ακολούθησε την καρδιά της και ήθελε να εκμυστηρευτεί το μυστικό της. Κανένας δε θα μάθαινε για την εγκυμοσύνη, πριν γίνει ο γάμος. Το είχε υποσχεθεί στον πατέρα της. Από τη Μάρω όμως, δεν μπορούσε να το κρύψει. Ήθελε να το μοιραστεί μαζί της, γιατί ήξερε πολύ καλά ότι θα χαιρόταν κι η ίδια με τη δικής της χαρά.

Χτύπησε ανυπόμονα την πόρτα και λίγα δευτερόλεπτα μετά αντίκρισε το καλοσυνάτο χαμόγελο της Μάρως. Έπεσε κατευθείαν στην αγκαλιά της κι εκείνη την κράτησε κοντά της με μητρική στοργή. "Λενιώ μου, πότε ήρθες κορίτσι μου;" τη ρώτησε κι η Ελένη της ένευσε να καθίσουν.

"Χθες" απάντησε κι η Μάρω την κοίταξε εξεταστικά. Έλαμπε ολόκληρη. Κάτι είχε αλλάξει πάνω της. "Τι έγινε με τον Λάμπρο; Νόμιζα ότι είχατε χωρίσει" αποκρίθηκε η γυναίκα κι η Ελένη κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. "Είπαμε ψέματα σε όλους για να μη χαλάσει το σχέδιό μας. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι πως οι γονείς μας δέχτηκαν τον γάμο" ανακοίνωσε με ενθουσιασμό και της έδειξε τη βέρα στο δάχτυλό της. Η Μάρω εξεπλάγη. "Δε φαντάζεσαι πόσο χάρηκα κορίτσι μου. Με το καλό. Εύχομαι να είστε ευτυχισμένοι και όλα τα εμπόδια που σας κρατούσαν μακριά να διαλύθηκαν" είπε η Μάρω κι η Ελένη την ευχαρίστησε για τις ευχές της. "Αλήθεια, πότε υπολογίζετε να γίνει ο γάμος;" αναρωτήθηκε κι η Ελένη την κοίταξε βαθιά στα μάτια. "Σε δύο εβδομάδες" αρκέστηκε να πει κι η γυναίκα παραξενεύτηκε. "Μα γιατί τόση βιασύνη;" απόρησε. "Δεν μπορούμε να το καθυστερούμε" απάντησε ντροπαλά η Ελένη χαϊδεύοντας την κοιλιά της κι η Μάρω αμέσως κατάλαβε. "Είσαι έγκυος;" αναφώνησε κι η Ελένη της ένευσε καταφατικά. "Ο πατέρας είπε να μην το μάθει κανείς πριν από τον γάμο, όμως από εσένα δεν μπορούσα να το κρατήσω κρυφό" εξήγησε κι η γυναίκα σηκώθηκε από τη θέση της και την αγκάλιασε. "Θα γίνεις η καλύτερη μανούλα Λενιώ μου. Με το καλό να έρθει το παιδάκι σας. Τελικά αυτή η αγάπη νίκησε θριαμβευτικά τα εμπόδια" διαπίστωσε κι άφησε ένα μητρικό φιλί στο μέτωπό της.