Μια νέα αρχή

Κεφάλαιο 18

Ο Γιώργης κι ο Μιλτιάδης κοιτάχτηκαν ανίκανοι να πουν οτιδήποτε. Αυτό που μόλις είχε ξεστομίσει ο Λάμπρος, τους είχε αφήσει άναυδους. Η Ελένη δεν έπαψε ποτέ να κρατά το χέρι του αγαπημένου της, καθώς νόμιζε ότι αν το αφήσει θα σπάσει και τον δυναμισμό που υπήρχε στο βλέμμα της θα διαδέχονταν τα δάκρυα.

Ο Μιλτιάδης ήθελε να κλείσει τον γιο του στην αγκαλιά του και να του πει πόσο ευτυχισμένο τον έκανε, όμως φοβόταν την αντίδραση του Γιώργη. Αν το έκανε ίσως εκείνος τους έλεγε τα πάντα για τη σχέση του με τη μητέρα της Ελένης και τότε όλα θα καταστρέφονταν. Βαθιά μέσα του ήλπιζε ο Γιώργης να μαλακώσει με αυτή τη χαρμόσυνη είδηση και να δεχτεί τον γάμο. Ο ίδιος πλέον είχε καταλάβει ότι το να τους κρατούν μακριά ήταν πολύ μεγάλο λάθος. Αυτή η αγάπη ήταν πολύ δυνατή για να σβήσει.

Ο Γιώργης ξεροκατάπιε. Ήθελε να μιλήσει μα δεν έβρισκε τις λέξεις. Αυτή την εξέλιξη δεν την είχε υπολογίσει. Το κεφάλι του βούιζε. Χιλιάδες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό του εκείνη τη στιγμή. Μήπως είχε κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του στερώντας στην κόρη του τον άνθρωπό της; Μήπως αυτό το παιδί ήταν ένα σημάδι από το Θεό για να αναγνωρίσει το λάθος του; Δεν ήξερε τι να πιστέψει.

Στράφηκε στην κόρη του. Είδε στο βλέμμα της μια κρυφή ελπίδα, σα να τον παρακαλούσε να αλλάξει γνώμη. Ξεφύσησε βαριά. Σηκώθηκε από τη θέση του και πήγε προς το μέρος της. Άνοιξε διάπλατα τα χέρια του προσκαλώντας τη στην αγκαλιά του. 

Εκείνη στην αρχή δίστασε. Κοίταξε τον Λάμπρο κι εκείνος της ένευσε να πάει κοντά στον πατέρα της, γιατί είχε καταλάβει ότι όλοι οι ενδοιασμοί του ανήκαν στο παρελθόν. Σηκώθηκε από τη θέση της και πήγε αργά προς το μέρος του. Την έκλεισε στην αγκαλιά του τρυφερά, όπως τότε που ήταν μικρή. Η Ελένη, ωστόσο, δεν αφέθηκε στο χάδι του προτού ακούσει αυτό που την ενδιέφερε από τα χείλη του. "Έχετε την ευχή μου κόρη μου" αναφώνησε ο Γιώργης κι η Ελένη ανάσανε ανακουφισμένη. Τύλιξε σφιχτά τα χέρια της γύρω του με το χαμόγελο της ευτυχίας ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της. 

Με τη σειρά του κι ο Μιλτιάδης έκλεισε συγκινημένος τον γιο του στην αγκαλιά του δίνοντάς του την ευχή  του και ψιθυρίζοντάς του πόσο χαρούμενο τον έκανε με αυτό το νέο. Θα γινόταν παππούς. Του φαινόταν απίστευτο.

Ο Γιώργης πλησίασε τον Λάμπρο και του έτεινε το χέρι του. Το κράτησε σφιχτά λέγοντας και σ' εκείνον πως δέχεται τον γάμο τους. "Να μου την προσέχεις Σεβαστέ" τον πρόσταξε κι εκείνος του επιβεβαίωσε ότι θα κάνει τα πάντα για την ευτυχία της.