Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌙
felix
taşmak üzere olan bir bardağa atılan son damla su gibiydim, hyunjin' i bile nasıl manipüle ettiysem çocuk sesini çıkarmadan onu sürüklememe izin veriyordu. merdivenleri hızlıca inip bodrum kata ulaşana kadar sesini çıkarmamıştı.
sırıttım, sevmekten öldürecektim bu herifi.
bodrumun sensörlü ışıkları her adımımızda yanarken geçtiğimiz kapıları yokluyordum, hangisi açıksa dalacaktım içine. sonunda eski sıraların atıldığı küçük deponun kapı kulpu indirmemle açılınca hyunjin' in arkamdan güldüğünü duymuştum.
"gerçekten çok yaramazsın lix."
omzumu silktim ve onun koca cüssesini de peşimden çekerek deponun kapısını kapattım, içerisi resmen toz kokuyordu ama umurumda olmadı o an. daha büyük bir problemimiz vardı-
"eee, ben seni göremiyorum!" diye mızmızlandım. içerisi o kadar karanlıktı ki hyunjin' in nefes sesleri de olmasa varlığını hissetmeyecektim.
"gel buraya-" diyişini duydum ardından belime sarılan ellerle sıcak gövdesine çekilmiştim. hyunjin' in tek eli belimi kavrarken diğer elinde tuttuğu telefonuyla flaşı açmış ve solumuzda kalan sıranın üstüne koyup birbirimizi görecek kadar ortamı aydınlatmıştı.
"şimdi daha iyi," geri çekildiğinde göğsüne yaslı olmamın bilincinde yanan yanaklarımla alttan ona baktım. çenesine vuran gölge ve kirpiklerin altında kalan çukurlar büyüleyiciydi. sanki tüm varlığım bu manzaraya bakmak, hiç bıkmadan izlemek için oluşturulmuştu.
"nerede kalmıştık-" mırıldanmam ona ulaştığında dişlerini göstererek gülümsedi, kalbim ağrıyordu. yüzüme eğilip belimdeki tutuşunu bastırırken burnumun üstünde dudaklarını hissetmiştim. çok kısa bir andı, belkide kelebeğin kanat çırpışı aralığında dokunmuş ve geri çekilmişti ama nefesimi kesmeye yetmişti.
"lee felix," derin sesi kulaklarıma iliştiğinde çok yakınımdaki gözlerine tutundum. "bana ne yaptın?" öyle bir sormuştuki gerçekten fanusun içinden çıkamıyormuş gibi benden cevabını bekliyordu, kaybolmuştu.
"sadece-" yutkundum, bunu ona ilk kez dolandırmadan söyleyecektim. parmaklarım sıkıca onun gömleğine sarınırken "çok sevdim." diye tamamladım.
her şeyi.
göğsü titredi, parmak uçlarımın altında hissettim baskısını. hyunjin öyle güzel bakıyordu ki ışığın yanılsaması mı diye sormak istiyordum- nasıl bu bakışları hak edebilirdim? hayalim de dahi onu bu şekilde- hayran dolu ifadelerle görmemiştim.
beni düşüncelerimden sıyıran belime sarılan diğer kolu olmuştu, şimdi tamamen bedenimi sarıyor ve başını yüzüme eğiyordu, ılık nefesi çenemi okşayıp geçerken "seni öpebilir miyim?" diye sordu. o an küfredecektim, gerçekten şakasız.
elimin altındaki tenini parmak uçlarımla acıtmadan kıstırırken "gerçekten soruyor musun!" diye soludum. "öp artık be-" dudaklarım onunkiler tarafından kapatıldığında mest olarak gözlerimi kapayıp âna bıraktım kendimi.
ilk başta sadece baskıdan ibaretti, ardından üst dudağımı kavrayıp öpücüğü derinleştirdiğinde kollarımı boynuna sarıp onu daha fazla kendime çektim.
bal gibiydi.
tüm tatlı şeyler dilimin ucundaydı sanki, hyunjin üst dudağımı emerek son kez derince dudaklarını bastırıp geri çekildi- nefes nefese kalmış alnımı çenesine yaslamıştım.
saniyeler sonra bir şey oldu, ikimizde gülmeye başladık. o sakinleşmem için sırtımı okşayarak beni daha çok kendine yaslarken nefesi saçlarım arasına karışıyordu.
