gece yarısıydı, uyku tutmamış ve odamın ışığını bile açmadan camın önüne çöküp dışarıyı izleyerek sigara içmeye kalkmıştım. evde kimse olmadığı için rahattım aksi takdirde kolay kolay odamda sigara içemiyordum. abim bilse de annemlerin haberi yoktu bu yüzden ben hep abim için kapıyı gözler o da rahatça sigarasını içerdi, bazı zamanlar da iyi tarafına denk gelirsem benim için kapıda bekleyip içmeme izin verirdi.
jiwon' la tam olarak iyi geçindiğimiz bir günü hatırlamazdım, küçüklüğümüzden beri sürekli benimle ters düşerdi. evimizde kavgalar eksik olmazdı ki genelde alttan alan taraf ben olmama rağmen annemler her konuda onu haklı bulur ve odasına gönderilip ceza alan taraf ben olurdum.
bunu sırf benliğimin farkında oldukları için yaptıklarını biraz büyüyünce anlamıştım.
jiwon onlar için tek gurur kaynağıydı ve soylarını devam ettirecek yegane çocuklarıydı- bense gizlemek istedikleri küçük bir sırdan ibarettim.
bilmek ruhumu daha da daraltırken sigaramın fitilinden derin bir nefes çektim, soluk gri duman usulca dudaklarımın arasından sızıp açık penceremden dışarı çıkmıştı. tek dirseğimi mermere yasladım ve öylece karanlık sessiz sokağımızı izledim.
neredeyse sigaramın yarısına gelmişken sokak fenerinin altında fark ettiğim hareketlenmeyle gözlerimi kısarak daha net görmeye çalıştım.
deri ceketi ve beyzbolcu şapkasının altındaki hyunjin gövdesinin yarısını direğe yaslamış öylece sokağın diğer ucunu izliyordu, beni fark etmemesi için gövdemi hafifçe geri çektim ve karanlık odamın mahremiyetine saklanarak bitmemiş sigaramı camın önündeki küllüğe bastırıp bıraktım.
dakikalar geçti, hwang aynı şekilde sokağı izledi sonra tıpkı benim gibi cebinden bir paket çıkarıp dudakları arasına yerleştirdi sigarasını. fakat bir şey oldu ve çakmağa uzanan eli donup öylece kaldı, o gergin bedenini dikleştirip sokağın ucuna bakarken bende o tarafı görmek için eğilmiştim.
abim, karanlıktan seçemediğim bir bedeni duvara yaslamış ve öpüşüyordu- büyük ihtimalle sevgilisi yoona'ydı.
hyunjin donmuş bir şekilde onları izlerken onların birbirinden ayrılmasıyla kendine gelmiş gibi panikle geri adım attı ve direğin arkasına geçip saklandı. o sırada abimde kız arkadaşıyla birlikte sokağa girmiş eve yaklaşıyordu.
sırf jiwon' la uğraşmamak için bende eğildim ve hızlıca odamın kapısını kitleyip camın önüne sindim. büyük ihtimalle beni umursamadan odasına geçip takılacaklardı.
dış kapının sesini duyana kadar sindiğim yerden çıkmamıştım- dış kapı kapanıpta aynı şekilde birkaç ışığın yanması ve ardından abim odasının kapısını çektiğinde ayaklandım ve hızlıca cama çıkıp direğin oraya baktım.
hyunjin, elleri iki yanında yumruk şeklinde ve yüzü lambanın altında gözyaşlarıyla parlarken bizim eve bakıyordu.
göz göze gelmenin etkisiyle nefesimi tuttum, titreyen çenesini bu mesafeden bile fark ediyor olmak kalbimi acıtmıştı.
ben onun bakışlarının ağırlığı altında ezilirken o sıkılı yumruğunu çözdü ve ceketinin cebinden çıkardığı telefonun ekranına birkaç kez basıp kafasını kaldırdı.
aynı anda odamın içini bir bildirim sesi doldurmuş ve hyunjin' de elindeki telefonunu sallayıp bakmamı işaret etmişti.
hyunjin: yanıma gel.
mesajına cevap vermeden ekrandaki bakışlarımı ona çevirdim, başını sallayıp tekrardan bir şeyler yazdı.
hyunjin: yalnız kalırsam kafayı yerim, lütfen gel.
endişeyle alt dudağımı ezip telefonu kapattım ve onun her hareketimi izlediğini bilerek bir dakika işareti yapıp camı kapattım.
dolaptan kalın bir hırka alıp çıktım odamdan. biliyordum bu gece tüm kaçtığım şeyler önüme serilecek ve ben yine yalan söyleyecektim.
🌙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
