Wake me up | Sope

Rüya

Gözlerimi açtığımda evimde olmadığımı anladım.Burası kimin eviydi ve ne zaman gelmiştim hatırlayamadım.Elimi kafama götürdüm,başımda şiddetli bir ağrı vardı.Hissettiğim ıslaklıkla elime baktım.

Kandı.

Önce başımın kanadığını düşündüm.Elimi kafamda gezdirdiğimde bir yara hissetmedim.Yarı açık gözlerimi kırpıştırarak tamamen açtım.Şaşkın gözlerimle etrafa baktım.Yerdeki kan izlerini gördüğümde yavaşça ayağa kalktım.

Etrafta biraz göz gezdirdim.Çantamı görünce şaşkınlığım arttı.Dokunmadan içine baktım.Kanlı bir bıçak,pamuk,eter ve maske vardı.

Yavaş adımlarla izleri takip edip tanımadığım evde yürümeye başladım.Kan izleri giderek büyüyordu.Birkaç adım daha atıp odanın kapısından çıktım.Sola döndüğümde gördüğüm şeyle duraksadım.

Kan gölünün ortasında yatan iki kadın.

Bacaklarım titremeye başladığında elimi duvara yasladım.Bir süre cesetlere baktıktan sonra kafamı iki yana salladım.

"Hayır."

Geriye doğru birkaç adım attım.

"Hayır,hayır,hayır..."

Kan gölüne bastığımda ayağım kaydı ve düştüm.Kafamı vurduğumda elimi oraya götürdüm.Yanıma baktığımda cesetlerden biriyle göz göze geldim.Korku bütün bedenimi ele geçirdi.

Başım dönmeye başladığında gözlerim kapanırken hala bana bakıyordu.

"Hayır..."

Duyduğum son şey ısrarla çalan zil sesiydi.

"Hayır!"

Sıçrayarak uyandığımda yatağımda olduğumu fark ettim.Önce ellerime baktım sonra etrafa.

Evimdeydim.

Gözlerimi birkaç kere kırpıştırdım.Elimi nemli saçlarıma götürüp derin bir nefes verdim.

"Siktir...Nasıl bir rüyaydı?"

Zil hala ısrarla çalıyordu.Yavaşça yataktan kalkıp dağınık saçlarımı karıştırarak esnedim.Odadan çıktım ve ve yavaş adımlarla kapıya yöneldim.Kapıyı açtığımda her zamanki gibi beni iterek içeri girdi.

"Daha giyinmedin mi?"

Kafamı iki yana sallayarak kapıyı kapattım.Onu takip ettiğimde salona girip kendini kanepeye attı.Her zamanki gibi çok rahattı.Karşısındaki kanepeye geçtim.

"Otursana ya.Kendi evin gibi takıl."

Telefonuyla uğraşırken kafasını salladı.

"Senin evin benim evim,benim evim yine benim evim."

"Paramı,kıyafetlerimi,arabamı,her şeyimi tükettin şimdi sıra evime mi geldi?Yıllardır beni sömürüyorsun."

Bakışlarını bana çevirdi.

"Kardeşlik bu değil mi?"

"Hayır Jimin.Bu vampirlik,beleşçilik-"

"Ooofff yine nutuk çekme.Hadi giyin de çıkalım."

"Sabah sabah nereye?"

"Namjoon ve Seokjin kahvaltıya bekliyor.Onlarda toplanacağız ya."

"Ben onu unuttum."

Ayağa kalktım.

"Yarım saate çıkarız."

"Podyuma davet etmediler,kahvaltıya bekliyorlar.Süslenmene gerek yok."