Wake me up | Sope

Cehennem

"Ben k-"

Kapı tıklatıldığında bakışlarım oraya döndü.Polis memuruyla beraber içeri giren kadını gördüğümde donakaldım.

Dün gece evinin garajında öldürmeye çalıştığım kadındı.

Polis memuru selam verdi.

"Komiserim."

"Evet."

"Kim Sunhee dün gece saldırıya uğramış.Tarif ettiği adam seri katil olduğunu gösteriyor."

"Ne?"

Komiser Seonghwa koltuğu gösterdiğinde bir an kadınla göz göze geldik.Bakışlarımı ondan çekip önüne döndüm.

"Sonra konuşsak olur mu?"

Bakışlarımı komisere çevirdim.

"Ben de kalabilir miyim?"

Birkaç saniye düşündükten sonra kafasını sallayıp kadına baktı.

"Dün gece size mi saldırdı?"

"Evet."

"Nasıl oldu anlatır mısınız?"

Bakışlarımı ona çevirdiğimde titreyen ellerini birbirine bağladı.

"Evin çevresinde yürüyordum.Takip eden birini hissettiğimde adımlarımı hızlandırıp eve yöneldim.Bahçeye girdiğimde evin kapısına gidip anahtarımı çıkardım.Ara sıra arkama bakıp kontrol ettim."

"Sonra?"

"Anahtarımı bir türlü kapı deliğine geçiremedim,ellerim titriyordu.Garajın açık olduğunu hatırladım,koşarak oraya girdim.Tam o sırada-"

Durup derin bir nefes aldı.

"Beni yakaladı."

"Yüzünü gördünüz mü?"

"Maske takmıştı.Loş ışıkta sadece gözlerini görebildim.Kedi gözleri vardı.Bıçaklayacakken durup kaçmamı söyledi."

"Kaçmanızı mı söyledi?"

"Evet.İlk önce boğazımı sıkıp beni duvara yasladı.Bıçak tutan elini karnıma yönlendirmişti.Sonra boğazımı tutan eli gevşedi ve bana "kaç" dedi."

Komiserle göz göze geldiğimde aynı ifademle baktım.Mingi'ye döndü.

"Yazılı ifadesini alıp evine bırakın.Bir ekip de evinin etrafında kalsın."

"Tamam komiserim."

Mingi kadına dönüp kapıyı açtı.

"Buyurun."

Kadın kalkıp kapıya yürüdüğünde ne diyeceğimi düşünmeye başladım.Maskem olduğu için beni görmemişti ama daha fazla böyle şeylerle yaşayamazdım.

Sevdiklerime zarar verirse dayanamazdım.

"Komiser Seonghwa."

Ona baktığımda sandalyesini bana çevirdi.

"Ne söyleyecektin?"

Katil olduğumu.

Konuşacakken bir an duraksadım.Sanırım bunu yapamayacaktım.Hannah'nın anlattığına göre itirafım bir işe yaramayacaktı.Hiçbir kanıt bulunamadığında sonum akıl hastanesi olacaktı.

Birkaç saniye gözlerimi kapatıp açtım.

"Ben korkuyorum."

"Ne?"

"Güçlü kalmaya çalışıyorum ama yapamıyorum."

Bana öylece baktığında yutkundum.

"Buraya onunla ilgili yeni bir gelişme olup olmadığını sormak için geldim."