တဖြောက်ဖြောက်ကျဆင်းနေတဲ့ မိုးစက်တို့ရဲ့အသံ။
စတူရီယိုထဲမှာ ပြေးလွှားခုန်ပေါက်နေတဲ့ ဖိနပ်သံ။
ချပ်ခနဲ ချပ်ခနဲ ကြားနေရသော ကင်မရာရဲ့အသံ။
အဆက်မပြတ်ညွှန်ကြားနေသော ဓာတ်ပုံဆရာရဲ့အသံ။
" အိုကေ change! "
ဝေါခနဲပြေး၀င်လာကြတဲ့ ရှုတင်အဖွဲ့သားတွေရဲ့အသံ။
စကားပြောသံ။ ပစ္စည်းရွှေ့သံ။
Jung PD က မျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ထားကာ ထိုင်နေရင်း အသံတွေကို သရုပ်ခွဲကြည့်နေသည်။ မင်းသားရဲ့ ဖိနပ်ကြော်ငြာရိုက်ကွင်းမှာ သူရောက်နေသည်။ သူငယ်ချင်းဓာတ်ပုံဆရာဆီလာရင်း မင်းသားကို တွေ့လိုက်သဖြင့် မပြန်သေးပဲ သူဆက်ထိုင်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။
ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို တကျွီကျွီပွတ်တိုက်ရင်း သူ့ဆီ တဖြည်းဖြည်းနီးလာတဲ့ ဖိနပ်သံ။
Jung PD က သူ့မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်လိုက်သည်။
သိပ်လှတဲ့အပြုံးလေး။ ညို့ဓာတ်ပြင်းတဲ့ ကိုယ်နေဟန်လှုပ်ရှားမှု။ လက်ချောင်းရှည်လေးတွေရဲ့ကြား မှာ ကပ်ညှိပါသွားတဲ့ ဆံစတွေ။
အသံတွေကို အထူးခံစားပြီး ဖန်တီးနိုင်တဲ့ အရည်အချင်းတစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်ထားသလို ချစ်ရသူရဲ့ လှုပ်ရှားမှုဟန်ပန်အားလုံးကို အသေးစိတ် ခံစားနိုင်တဲ့ စွမ်းရည်တစ်ခုကလည်း သူ့ထံတွင် မလိုအပ်ဘဲ ရှိနေလေသည်။
" Jung PD မဟုတ်လား "
ချစ်ရသူက အနားကိုရောက်မလာခင် ကိုယ်ကအရင်ရောက်အောင်သွားမိသည်။ ဘာရယ်မဟုတ်ပေမဲ့ အလေးထားလိုမှုလေးက ထိုသို့ဦးဆောင်တတ်သည်။
" ဟုတ်ပါတယ် "
" တူပါတယ်လို့ ထင်နေတာဗျာ "
ဘယ်တော့မဆို ၀မ်းသာခြင်းတွေ ဆွတ်ပျံ့နေတဲ့ အသံလေး။ အသိမိတ်ဆွေတစ်ယောက်ကို မထင်မှတ်ဘဲတွေ့လိုက်ရလို့ ၀မ်းသာခြင်း။ အဲ့ဒါထက်ပိုတာကိုရော အဲ့ဒါထက်လျော့တာကိုရော မလိုအပ်ပါဘူးလေ။
" သူငယ်ချင်းနဲ့လာတွေ့တာ "
" ဆရာဟွမ်းနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေလား "
YOU ARE READING
I hate that ' I love you '
Fanfictionကိုယ်တကယ်ချစ်တဲ့သူကသာ ကိုယ့်ကိုနာကျင်စေနိုင်တာ.. Main OTP - Taegi * Unicode+Zawgyi * From 31st October, 2021
