"Beni bu şehre sor, de ki; bu adam daha önce birisine böyle sevdalanmış mı? Sor. Bu adamın sol yanı benden önce hiç aşktan yanmış mı?"
"Sen ilk defa yandığından mı yananın bir sen olduğunu sandın Yusuf?"
Selamlar, biz geldik. Nasılsınız, umarım ki iyisinizdir.
Bu arada sizi Instagram'da visalwattpad_ hesabımıza bekleriz. Kitapla ilgili editlere ve yeni bölüm haberlerine bu şekilde ulaşabilirsiniz.
Keyifli okumalar!
Harika editi ve yeni kapağımız için canım destekçim Biraktaokuyalim 'a çok teşekkür ederim. Parmaklarından öperim!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.....
Bir insanın kaç yarası olurdu, bir insan kaç kez yaralanırdı? Bilmiyordum.
Anne görüyor musun? Ben senden sonra bile yaralanmaya devam ediyordum. Ama bu diğerlerine benzemiyor yemin ederim. Acımıyor onlar gibi, ruhum bıçakla oyuluyormuş gibi sancılanmıyor.
Anne, bu yaraya merhem sürsek geçer biliyor musun. Sadece izi kalır.
Onun gözelerinde de bir şeylerin izi vardı, çözemiyordum. Bazen görmemi istiyormuş gibi inatla yüzüme bakıyordu. Ama bir zaman geliyor, o gözleri benden başka her yerde gezdirmek için özel çaba harcıyordu sanki. O kaç kez yaralanmıştı ki kendini saklamak için yine kendiyle bu kadar mücadele ediyordu.
O gecenin üzerinden iki gün geçmişti. Bu geçen iki güne rağmen Yusuf'un o akşam ki endişesi kendisini suçlayışı gözümün önünden gitmiyordu bazen. Benim için endişelenmiş miydi? Neden, ben neydim kimdim ki? Sadece sebep olduğu için telaşa kapılarak sergilediği davranışlar değildi gördüklerim. Kendimi mi kandırıyordum, sanmıyordum.
Yatağımın üzerinde sarılı elime bakarken bunları düşünüyordum. Yusuf o akşam hastaneye gitmemiz konusunda diretmişti fakat Yağız'ı korkutmak istemediğim hem de gerek duymadığım için teklifini reddetmiştim. Eve vardığımızda Fadime sultan yaraya bakınmış ardından gerekli merhemi getirerek sürmüş ve bir yamayla sarmıştı. Yusuf ise o kadar huzursuzdu ki, uyumadan önce ağrım olursa eğer özellikle uyandırmam için telefon numarasını vermişti. İncitmiş olabileceğim ihtimalini göz önüne alarak titiz davranıyordu.
Normalde de bu kadar ince düşünen biri miydi? İnsan merak etmeden alamıyordu kendini.
"Oooo odana giren kişiyi bile farketmeyecek dereceye gelmişsin bakıyorum."
Bakışlarım elimden hızla sesin sahibine dönerken Yaren'i yanıma yayılırken buldum. Evet yayıldı, oturmadı böyle de rahat biriydi işte. Başkasında rahatsız olsam da o yapınca asla sırıtmıyordu. Kolunu dirsek kısmından kırarak başını elinin içine yaslayıp yüzünde ki alaylı gülümsemeyle alttan alttan bana bakmaya başladı.
"Niye bakıyorsun öyle bana?"
"Leyla leyla yarana bakarak abimi mi düşünüyordun kız?"
