"Beni bu şehre sor, de ki; bu adam daha önce birisine böyle sevdalanmış mı? Sor. Bu adamın sol yanı benden önce hiç aşktan yanmış mı?"
"Sen ilk defa yandığından mı yananın bir sen olduğunu sandın Yusuf?"
Nasılsınız, umarım iyisinizdir. Ben bölüm yetişsin diye biraz hırpalanmış olabilirim ama harikayiz genciz güzeliz.
Sizi bekletmeden şöyle bölüme alayım.
Ve Lütfen lütfen oy vermeden geçmeyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎶 Yalın / Deva Bize Sevişler
Neler duyacağınızı ya da göreceğinizi bilmeden kendinizi bir yerlerin kıyısına sürüklediğiniz anlar olur. O anların birindeydim şimdi.
Yusuf elimden tutarak beni odasına sokarken sessizdim. Söylediği o biri kimdi, bana nasıl hissettirecekti bilmiyordum. Yine de onun peşinden bilmediğim hislere bile kendi ayaklarımla gidebilirdim.
Siyah çarşafının üzerinde sırtım ona yaslı bir şekilde bacakları arasında uzanırken, çenesi hemen başımın üzerindeydi. Kolları belime dolanmış şekilde midemin üzerinde duruyordu. Elleriyle oynarken arada dudaklarını saçlarımın üzerine bastırıyor ve kokumu her zamanki gibi özlemle içine çekiyordu.
"Hayatım boyunca kimseyi annem kadar sevmem sandım." İlk kurduğu cümle buydu. Konunun annesi olmasını beklemediğimden söyleyeceklerine daha dikkat kesildim. "Çocukken mahallenin en haylaz çocuğuydum ben. Arkadaşlarımın annesi benimle oynamamaları için çocuklarına tembihte bile bulunurlardı ama onlar, oyuna onları da dahil edeyim diye yalvarırlardı bana." Saçlarımın üzerinde gülümsediğini hissettim.
"Ağası mıydın sen buranın ne bu tripler?"
"Nasıl da kaptın köyün ağasını ama?"
Kurduğu cümleyle karşı sessiz kalarak parmaklarıyla oynamaya devam ettim. Şu an onun egosunu tatmin etmeye hiç halim yoktu.
"Zamanla haylazlık başka boyuta geçti. Asilik, ergenlik, ben büyüdüm durumları falan. Annem önümü alamıyordu, babam zaten işten döndüğünde bir iki azar çekip odasına geçiyordu. Yine de kötü bir baba olarak bakmıyordum ona. O zamanlar yani." Bir süre durdu. Benden bir şey duymak istediği için değildi suskunluğu, kendine bir şeyler için zaman tanıdığını anlayabiliyordum. Elimden gelen sadece o zamanı ona vermekti. Bekledim. Ve devam etti.
