My Dream Guy (Completed)

Chapter 37- Sorry

Kirsten's POV

"Why did you do that?" Tanong ng kuya kong bakulaw

"Kasi hindi naman siya makakatulong sa tin." Mahinahon kong sagot.

"He's my bestfriend and I know that he CAN help us!"

"Are you sure of that?"

"Yes! He told me the WHOLE story!"

"Sorry but I know he can't help us."

"Okay! I'll agree with what you say but you will say sorry to Mark."

"No!"

"Then he can help us!"

"Okay! Okay! I'll say sorry to him!"

Bad trip naman oh! Matagal ko na ngang nilalayuan si Mark para mawala feelings ko sa kanya dahil kay Camille eh! Si kuya pala maglalapit samin ulit! Bad trip talaga!!

>>Mark's House<<

"Why are you that angry with him?"

Gusto kong isagot ay "because he broke my heart." pero ayoko namang malaman ni kuya dahil mas ilalapit niya pa ako kay Mark na ayoko ko.

"Because he done something to Camille." Yan ang naging sagot ko sa tanong ni kuya

"You're bestfriend?"

"She's not only my bestfriend. She's also my sister in the Philippines." Kaya nagawa kong lumayo kay Mark. Alam ko naman kasi, kahit hindi niya sabihin, na may feelings pa rin siya para kay Mark.

"What are you doing here?" Nandito na pala siye!!

"Kirsten wants to talk to you."

"Himala!" Inirapan ko na lang siya. Yabang eh!

"Tara na!" Sabi ko sa kanya pero mataray.

"San?"

"Wag na maraming dada! Lika na!!" Hinila ko na siya.

Sumakay na kami sa kotse namin. Hinayaan ko na si kuya dun. Siya kasi nagpumilit sa kin eh! Buti nga sa kanya!

"San ba tayo pupunta?!" Galit na siya oh!!

"Sa favorite place ko!"

We're going to Starbicks!! Arte ko lang noh? Starbucks yun!

>>Starbucks<<

Siyempre! O-order muna kami.

"What's your order, ma'am?" Infairness! Sa dami ng beses na pumunta ako dito, siya lang ang may british accent! Siyempre, share ko lang yun! "Ma'am?"

"Oh, sorry. By the way, my order is one venti ice coffee." Sabi ko sa cashier. Then, humarap ako kay Mark. "Ano sayo?" Tanong ko.

"Chicken Salad Sandwich na lang ako."

"Ayaw mo ng coffee?"

"Water na lang ako!" Umalis na siya at umupo.

"Ang cheap!"

"Ma'am, can I have your full order?"

"Sorry, miss. One venti ice coffee and chicken salad sandwich."

"Is that all?"

"Yes."

"$6.25, ma'am." Binigay ko na ung bayad. Exact amount kaya walang sukli. Haha! To inform you lang!

Umupo na ako sa table na inupuan ni Mark.

"Ano ba yung pag-uusapan natin?" Sabi niya habang kinukuha niya ung fork. "Pagkatapos na hindi ka magpakita sakin simula nung sinabihan kita na tulungan mo ako!"

"Kaya nga magso-sorry eh!"

"Bakit? Dahil dun sa ginawa mo dati o ung sa kanina?"

"Both!" Tipid kong sagot.

"Ang tipid mo naman!"

"Ganito na lang." Tumingin siya sa kin kasi kanina pa siya nakayuko kakakain ng salad niya samantalang ako, hindi pa nangangalahati ung ice coffee ko. Favorite ko pa yun ah! "Pareho kasi ano. Oo, ano! Pareho! Pareho."

"Ganon rin eh! Dinagdagan mo lang ng ano!"

"Basta nagso-sorry ako." Naging sincere na ako.

"Sincere?"

"Hindi ba halata?"

"Apology accepted pero tutulungan mo ako kay Camille. Last 5 months na lang school year kaya makakabalik na agad ako."

"Sige! Pero hindi mo na ako kukulitin na tulungan mo kami sa problema namin. Kaya na namin to."

"Okay! Pero order mo ko niyang sayo. Please!"

"Sabi mo kanina, water ka lang, pero ngayon gusto mo rin nito!"

"Edi mali na ako!"

"Buti alam mo! Order lang kita."

Buti naman napatawad niya na ako. At buti na lang, wala na rin akong masyadong feelings sa kanya. Pero masyado lang naman eh! Posible kayang magselos pa ako? Pero kakayanin ko para sa naging kapatid ko.