දිනපොත | 𝙶𝙻 ✔️

Page 09

2017.10.28
සෙනසුරාදා

වරුවක් වැඩ කරන්න කන්තෝරුවට එන දවසක්. ඇවිල්ලත් කාලය කා දාන මිනිස්සු මේ වගේ තැන් වල වැහි වැහලා. උදේට පහළ කඩෙන් ගේන කිරි තේකත් එක්ක බිස්කට් එකක් ලැබුණ නිසා දවල් වෙනකන් ඉන්න පුලුවන් වෙයි. මට කවුලුව ලගට ගිහින් බලන්න ඕනි එතන අදත් අලුත බැදපු ජෝඩුව ඉන්නවද කියලා. මං අනුමාන කරනවා ඒ වෙන කොටත් ඒ දෙන්නා එලියෙ ඉදී කියලා. ඔහුගේ එක අතක් ඇයගේ ඉණ වටේ එතිලා තියන විදිහත් ඒ ස්පර්ශයෙන් ඇයගේ මුහුණෙ ඇදෙන සිනාවත් මට මවාගන්න පුලුවන්. ඔහුගේ දෑත් වල පහස ඇයව සනසමින් හා ඒ පහසෙ ඇයට ආරක්ෂාවක් ඇතැයි මට අනුමාන කල හැක. සමහර වෙලාවට මම එලෙස තවත් කෙනෙකුගේ ස්පර්ශයක් දැනුණ මොහොතක් හෝ වැලද ගැනීමක් සිහි කරන්න උත්සහා කරනවා. එය මගේ හදවත බර වීමක් වගේ දැනෙනවා.

මට ඒ ස්පර්ශය එක් වරකට අවශ්‍යයි. බස් එකේදි එහෙන් මෙහෙන් වැදෙන පිරිමියෙක්ගේ ස්පර්ශය නැතිව මගේ හිත ඉල්ලන ස්පර්ශය විදින්න ලැබුණා නම් මට ඇති. ඒත් ඒක වැරදි දෙයක්. අසම්මතයක්. තහනම් ස්පර්ශයක්. නොගැලපෙන ආකර්ශනයක්. හැම දේම ගැන හිත හිත වද වෙන්න පුලුවන් මට ඒ ගැන හිතන එක තත්පරෙන් තත්පරේට වෙනස් කරලා දාන්නත් පුලුවන්. තහනම් ආකර්ශනයක් කියන තැනින් නතර වෙන්න මට පුලුවන් වෙයි කියලා මං හිතනවා. ආකර්ශනය අකුරු හතරක වචනයක් කරගන්න මට වුවමනාවක් නැද්ද කියලා මං දන්නෙ නෑ.

අවුරුදු පනහක විතර කන්තෝරුවේ වැඩ කරන ලිපිකරුවෙක් සැරෙන් සැරේට පිටුවක් පෙරලන හඩ දැන් පැය දෙකක විතර ඉදන් ඇහෙනවා. කාර්‍යාල සහයකයෙක් ටයිල් පොලොව පිරිසිදු කරන්න මුමුණන ගීතය ඔහුගේ තේමා ගීතය වගේ. හැමදාම ඇහිලා ඇහිලා වෙලාවකට බෝඩිමේදි මටත් ඒ ගීතය මිමිණෙනවා. කන්තෝරුව නැවතත් කාර්‍යබහුල වෙන්න අර අදිනවා. මටත් තව ටිකකින් වැඩ ගොඩ ගැහෙයි. මං අදට මෙතනින් නවතිනවා.

°°°°°°°°°°°°

කොහොමද කතාව ?
අද දවසට කොටස් හයක් දුන්නා. ඇති අදට ඔය.

by blacklove.