2017.12.20
බදාදා
හදිසියේ ඉල්ලුම් කල නිවාඩුවක්. කන්තෝරුවේ ලෙඩ නිවාඩු අඩුවෙන්ම වැටෙන මමත් නිවාඩුවක් ඉල්ලුම් කලා. කන්තෝරුව අසලටම ගොස් නැවත හැරී ආවා. රණවිරු සැමරුම් බස් නැවතුම අද මගේ ජීවිතයට ආ අදුරක් වගේ.
නමුත් මට ඇති අසනීපයක් ද නොමැතියි.
කායිකව නැතත් මානසිකව මා තරම් අසනීප වූවෙකු මේ මොහොතේ මිහිපිට නැතැයි මා අනුමාන කරමි.
අවසානය කෙසේ වුව ද මා දන්නේ මා කිසිසේත් අත් නොහරින බවයි. තීරණයක් ගන්න වුවමනාවක් වුණ නිසාම මොන තරම් කටුක වුවත් ඇය සමග කතා කිරීමටයි මට අවශ්‍ය වුණේ. බැන වදීවී, ප්‍රතික්ෂේප වේවී යන හැගීම පරයා අවනත කරගත් හිත අද ඇය හමුවේ අන්ත පරාජයකට ලක් වී ඇත.
ඔහු තුරුලේ ඇයට රැකවරණය හිමි වේවි. ඔහු නිසාවෙන් ඇය මා හමුවට නැවත නොඒවි. නමුත් කිම ද වැරදුණේ මට සිතුණු දෙය. ඇත්ත ! ඇය මා වැන්නෙකු නොවේ. කුමක් කරන්න ද ඇය වෙනුවෙන් හිතේ පොදි පැදගත් ආලවන්ත කම.
පලා යන්නද සෑම දිනකම මේ ලෙස. ඇස් අග දිලිසෙන පරවී ගිය ඒක පාර්ශ්වික ප්‍රේමය විසි කර දැමිය නොහැකියි. නමුත් රදවා ගැනීමටද නොහැකියි.
තද කලු දෙනෙතේ හිමිකරු ඔහුයි.
බලාපොරොත්තු නැති වුවත් ඇයට හැකි වුණා නම් මගේ දෙනෙත් කියවන්න....
සෑම දිනකම ඇය වෙනුවෙන් ලියවුණ හැගීම එක් දිනකට කියවා තිබුණා නම් මා අද තරම් අසරණ නොවේවි. නැවතත් අප මුණ ගැස්වූ උදෑසන බසයේ මා තනිවේවි. ජීවිතය ගීතයකට කැටි කරගත් අවාසනාවන්ත දිනය.
°°°°°°°°°°°°°°°
අද කියපුවා තේරුණාද ?
අනේ මන්දා.
මේ කතාවේ මං කියන්න උත්සහ කරපු දේ හොදින් තේරුම් කරපු නිසැදසක් ලැබුණා මට. ඊලග එකේ දාන්නම් මං ඒකත්.
YOU ARE READING
දිනපොත | 𝙶𝙻 ✔️
Документальная проза" ඔහුගේ දෑත් වල පහස ඇයව සනසමින් ඇතැයි මට අනුමාන කල හැක. සමහර වෙලාවට මම එලෙස තවත් කෙනෙකුගේ ස්පර්ශයක් දැනුණ මොහොතක් හෝ වැලද ගැනීමක් සිහි කරන්න උත්සහා කරනවා. එය මගේ හදවතට බර වීමක් වගේ දැනෙනවා." Non fiction | GL | Diary Published date :-2022.04.02 Finis...
