2017.10.06
සිකුරාදා
කන්තෝරුවේ වැඩ කරන කෙනෙක් මගෙන් යාලු වෙන්න ඇහුවා. එයාගෙත් වරදක් නෑ. කඩවසම් පෙනුමට ඕනිම කෙල්ලෙක් රැවටෙයි. ඒත් මට ඒ ඇස් වල අමුත්තක් පෙනුනෙ නෑ. එයාව දකිද්දි කතා පොතක වගේ හැගීමක් දැනුණෙ නෑ. කොහොමත් එහෙ මෙහෙ දුවන හිත කිසි හේතුවක් නැතුව එක තැනක නතර වෙලා කියලා මට හොදටම තේරෙනවා.
කන්තෝරුවේ අදුර මකලා දාන කවුලුව අවහිර වෙන්න හිටගන්න එක මට පුරුද්දට ගිහින්. එහයින් පේන මහල් නිවාස සංකීර්ණයේ නොම්බර 20 ගෙදර විතරයි කන්තෝරුවට හොදින්ම පේන්නේ. ඒ ගෙදර ජීවත් වෙන්නේ අලුත බැදපු ජෝඩුවක්. ඒ අය සතුටෙන් ඉන්නවා කියන එක විතරයි මට පේන්නේ. වෙලාවකට ඒ දෙන්නා කෝපි කෝප්පයක් බොන ගමන් බැල්කනි එකට වෙලා සුහද කතාවක නිරත වෙනවා. සමහර විට තාමත් බැදලා ටික කාලයක් නිසා ආදරේ කරනවා ඇති. ඒ දෙන්නා පේන්න නැති වෙලාවට බැල්කනි එකේ දොර වහලයි තියෙන්නේ. ඒ වෙලාවට මං ඒ දෙන්නා ගැන හිතින් මවා ගන්නවා. තමන්ගේ බිරිද කුස්සියේ උයනකන් මහත්තයා පත්තරයක් බලනවා ඇති. නැත්තන් රූපවාහිනියේ වැඩකට නැති සංදර්ශනයක් බලනවා ඇති.
තවත් අවුරුදු දෙකකින් පෙන්ශන් ගන්න බලාගෙන ඉන්න වයසක ගෑණු කෙනෙක්ගේ දිග ඈණුම මුලු කන්තෝරුව පුරාම පැතිරෙන විදිහ මං බලන් ඉන්නවා. ඒ ඈණුම බෝ වෙන ලෙඩක්. උදේ ඉදන් හවස් වෙනකන් මාසයක් පුරාවට වෙහෙස වෙන මිනිස්සු සොච්චම් පඩියක් මාසෙ අන්තිමට ගත්තත් ඊලග මසෙ මැදක් වෙනකොට ජීවිතේ ගැට ගහගන්න පුදුම දුකක් විදින්න ඕනි. ඒ වෙනුවට ඔවුන්ට ලැබෙන සහනයක් නැති තරම්. අඩුම තරමෙ දහවල් රස්නෙ වත් ඔවුන්ට සැනසීමක් දෙන්න කැමති නෑ.
බෝඩිමෙන් ගෙනාපු බත් එක කන්න ලැබුණ වෙලාව ඉවරයි. දැන් ඉතින් මටත් ඈණුම් ලෙඩේ බෝ වෙනවා. මං මෙතනින් නවතිනවා.
°°°°°°°°°°°°°
අදහසක් කියන්න.
By blacklove.
YOU ARE READING
දිනපොත | 𝙶𝙻 ✔️
Non-Fiction" ඔහුගේ දෑත් වල පහස ඇයව සනසමින් ඇතැයි මට අනුමාන කල හැක. සමහර වෙලාවට මම එලෙස තවත් කෙනෙකුගේ ස්පර්ශයක් දැනුණ මොහොතක් හෝ වැලද ගැනීමක් සිහි කරන්න උත්සහා කරනවා. එය මගේ හදවතට බර වීමක් වගේ දැනෙනවා." Non fiction | GL | Diary Published date :-2022.04.02 Finis...
