දිනපොත | 𝙶𝙻 ✔️

Page 10

2017.11.02
බ්‍රහස්පතින්දා

බස් එක මන්දගාමී වෙලා වෙනදට වැඩිය. කන්තෝරුවට 8ට කලින් නොගියොත් රතු ඉර ගහයි. බස් එක පරක්කු වෙන එක මගේ වැරැද්දක් නෙවෙයි. කලකිරීමේ උපරිම තත්වෙ ඉද්දි ඕනිම කෙනෙක් මේ බස් එක වගේ. විනාඩි පහකට කලින් ආව නම් මට ප්‍රයිවට් බස් එකේ නැගලා යන්න තිබ්බා. එහෙම වුණා නම් මෙලහකට මං කන්තෝරුවෙ ඉන්න තිබ්බා. අද සෙනග අඩුයි. සමහර විට කොන්දොස්තර හැමදාම රුපියල් හතරක් ඉතුරු නොදෙන නිසා මේ බස් එකට නගින්න කවුරුත් කැමති නැතුව ඇති. ඊට වඩා ඒ අය ප්‍රයිවට් බස් එකක නැගලා වැඩි ගානට යන්න කැමති ඇති.

අද මේ බස් එකේ වෙනදා යන මගීන් වගේම එයාත් ඒ බස් එකට නගීද ? මට විනාඩි පහක් වත් ඒ කලු ඇස් දෙකේ සීතල විදගන්න බැරි වෙයිද ? ලෝකෙට අසම්මතයක් වුණ හැගීම මට විදගන්න බැරි වෙයිද ? ඒක ආකර්ශනයක් විතරයි. ගැහැණියක් තවත් ගැහැණියකට ආකර්ශණය වීමක්. මං එහෙම හිතනවා. ඒක පාර්ශ්වික ආදරයක් කියන හැගීම මං මීට කලින් විදලා නෑ. මොකද මං හැම මනුස්සයා ගැනම මගේ මනසින් ගොඩ නගා ගන්න ප්‍රතිරූපෙකයි ජීවත් වෙන්නේ. ඒ හැගීම තුල ඒක පාර්ශ්වික ආදරයකට මගේ හිත වෙන් වෙලා නෑ. එයාට පුලුවන් වෙයිද මං ඔය දෙකෙන් කොයි තැනද ඉන්නෙ කියලා මට කියා දෙන්න.

මං ඉන්නේ බස් එකේ පස් වෙනි ආසනේ ජනේලෙ ලග. අද මට ඕනි වුණේ නෑ වයසක කාන්තාව ගැන හොයලා බලන්න. ඒක හෙට දවසට පසු තැවීමක් වෙන්නත් ඉඩ තියනවා. මොකද මං හෙට ඒ ගෙදර වතුසුදු ගහ වෙනුවට සුදු කොඩියක් දකින්න ඉඩ තියනවා. මට ඕනි හැරිලා යන්න. විනාඩි ගානක් ආපස්සට. මොකද මං පසු තැවීම කියන දේට කැමති නෑ. ඒත් මට යන්න බෑ. මාසෙ පඩිය අතට එන දවසෙ පසෙ තැවෙන්න වුවමනාවක් නෑ මට.

රණවිරුවා වෙනුවෙන් ඉදි කරපු බස් නැවතුම නොදැක්කා වගේ යන මන්දගාමි බස් එක මට නවත්තන්න ඕනි. තව ටිකක් වෙලා බලමු කියන්න ඕනි. ඒත් මේක මගේ දේපලක් නෙවෙයි. හරියටම 7.55යි. දැන්වත් වේගෙ වැඩි කරා නම් මට 8 වෙද්දි කන්තෝරුවට යා ගන්න තිබ්බා. කොහොමත් දැන් ලගයි. ම අදට නවතිනවා.

°°°°°°°°°°°

අද මං ටිකක් අසනීපෙන්. ලියන්න හිතුණෙ නෑ. ඊයෙ වගේ අප්ඩේට් දෙන්න බැරි වුණ එකට සමාවෙන්න.
කියවන හැමෝටම ස්තූතියි.

by blacklove.