2017.10.16
සදුදා
සතියෙ මං අකමැතිම දවස. අදත් පටන් ගන්නවා මැෂින් එකක් වගේ සතියක් එක දිගට වැඩ කරන්න. බස් එකේ යන එක එක විදිහෙ මිනිස්සු අතරෙ මං විතරක් ඩයරියක් ලියනවා. තව කෙනෙක් දුරකථනය බලනවා. ජනෙල් කවුලුව ලග ඉන්න හුගක් අය පිටත බලාගෙන යන්නේ. විනාඩි පහක් ගෙවුණා. වයසක කාන්තාව එලියෙන් පුටුවක් තියාගෙන පොතක් කියවන ගමන් හිටියේ. උපැස් යුවල නහය මැද්දටම ඇවිත් තිබුණා දකිද්දි මට මතකෙට ආවෙම ඉස්සර අපේ සිංහල උගන්නපු මිස්. සමහර විට වයසක කාන්තාව බණ පොතක් කියවන්න ඇති. නැත්තන් මං වගේ දින පොතක් ලියනවද දන්නේ නෑ. 7.30 බස් එකේ හැමදාම යන අනිත් අයත් ඒ වයසක මනුස්සයාව දකිනවා ඇතිද ? මං තරම් වුවමනාවෙන් ඒ දිහා බලන තව කෙනෙක් මේ ලෝකේ ඉන්න එක ගැන සතුටු වෙන්න තිබ්බා එහෙම වුණා නම්.
මගේ ගමන තව විනාඩි විස්සක්ම තියනවා. වංගුවක් ගනිද්දි බිමට විසි වෙලා ගිය පෑන හොයන්න මහන්සි වෙන එක බොරු වැඩක් නිසා ඊයෙ ගත්තු අලුත්ම පෑන අතට අරන් විනාඩි දෙකක් වෙනවා. මුලින් ලියපු පෑන් මූඩියත් බිමටම දැම්මේ මං වගේ කෙනෙක් පෑන දැක්කොත් ඒකේ මූඩිය ගැන හිතලා වද වෙන නිසා.
කන්තෝරුවට යනකන් දකින්න තියෙන එකම සුන්දර දසුන වයසක කාන්තාවගේ නිවස ඉස්සරහ තිබුණ වතුසුදු ගහ විතරමයි. බස් එක නතර කලා. මගේ හිතට අමුත්තක් දැනුණා. ඇයි ඒ ? මේ අර රණවිරුවා වෙනුවෙන් හදපු බස් නැවතුම නෙවෙයිනේ. කලු ඇස් දෙක බස් එකට ගොඩ වුණා. හිතට ලැජ්ජාවක් දැනුණා. ඊයෙ දවසේ වුණ සිදුවීම හතුරෙකුටවත් වෙන්න එපා කියලා හිතුණා. මං දිගටම ලියනවා. ඒ දිහා නොබලම ලියනවා.
තරගෙන් අනතුරුව මගේ දිහාට එනවා දැකපු නිසාම මං දෙනෙත් අයාගෙන බලන් හිටියත් මගේ පිටුපසින් හිටපු කෙල්ලෙක් ලගට ඇවිත් තිබ්බේ කියලා දැනගත්තු වෙලේ ඉදන් මං ලැජ්ජාවෙන් හිටියෙ. මං බලන් හිටි බවක් එයා නොදැනත් මං ලැජ්ජා වෙන හේතුව මටම නොතේරෙන්නේ ඇයි ? නොදැනිම කන්තෝරුව ලගටම ඇවිත්. හුගක් වෙලා ඒ කලු ඇස් දිහා බලන් ඉන්න පුලුවන් කමක් තිබිලත් මං ඒ දිහා නොබලා හිටියේ තනිවම හිතින් මවා ගත්තු ලැජ්ජාවට. මං මෙතනින් නවතිනවා.
°°°°°°°°°°°°°°
දිගටම දෙන්නද ?
Blacklove.
YOU ARE READING
දිනපොත | 𝙶𝙻 ✔️
Документальная проза" ඔහුගේ දෑත් වල පහස ඇයව සනසමින් ඇතැයි මට අනුමාන කල හැක. සමහර වෙලාවට මම එලෙස තවත් කෙනෙකුගේ ස්පර්ශයක් දැනුණ මොහොතක් හෝ වැලද ගැනීමක් සිහි කරන්න උත්සහා කරනවා. එය මගේ හදවතට බර වීමක් වගේ දැනෙනවා." Non fiction | GL | Diary Published date :-2022.04.02 Finis...
