My Professors And I

15

Agad akong tumakbo papuntang cr. Im vomiting non-stop since this early morning. Nahihilo din ako at hindi yata ako makatayo dahil sa nangyayari. Tumayo ako mula sa pagkakayuko at pumunta sa harap ng salamin. I cleaned myself and stared at my reflection.

No, this can't be..

Simula pa kahapon nangyari lahat ng to. Hindi ko man aminin sa sarili ko ay alam ko kung bakit ko nararamdaman lahat ng to.

Nag-ayos ako dahil kailangan kong pumasok. It's the last day of our school year, bukas ay walang pasok at sa susunod na araw ay ang graduation day. Sinabi rin nila mama at papa na uuwi sila ngayon, mamayang gabi exactly.

I bit my lower lip. As I stared on the thing I'm holding now.

PT..

Sana hindi.. hindi ko kaya, hindi pa ko handa. Baka itakwil ako ni papa.

Pumasok ako sa loob ng campus at pinasok ang hawak sa bulsa. Agad akong dumiretso sa comfort room at ni-lock ang cubicle kung nasaan ako.

Nanginginig yung kamay ko sa kaba. Kung sakaling positive, anong gagawin ko? I can't be a mother at this age!

I followed the instructions in the box. Hinawakan ko iyon ng mahigpit sa kamay ko at hindi ko tinitignan.

Sana hindi.. I'll be crazy if it is not negative.

Pero paano kung Oo? Sasabihin ko ba? Papanagutan naman nila ko diba? Kahit hindi ko alam kung sino yung tatay nito sa kanilang dalawa, papanagutan naman nila to, dapat nilang panagutan to.

I can abort it but my conscience will eat me in my whole life. I can't do that.

Unti-unti kong itinaas ang kamay. Marahan ko iyong binuksan at halos manghina ang buong pagkatao ko ng makita ang resulta.

Positive.. two lines.

Yung init ng mata ko kanina ay tuluyan ng lumuha. Natatakot ako, huhusgahan ako ng tao, what if.. what if my father disown me because of this?

Tinitigan ko lang yon sa kamay ko, nagbabaka-sakaling mali ako ng tingin pero hindi. Lumipas ang ilang minuto ay wala akong nagawa kundi umiyak sa kaba.

I want to shout because of frustration. Isang araw lang ako nakalimot mag pill. Isang araw lang tapos ganito yung kapalit.

Paano ako magka-college? I'm not ready to raise this child!

Agad kong binulsa ang pt. Naghilamos ako at tinitigan ang sarili sa salamin.

I should tell this to the both of them. Gulong-gulo ako, maybe they know the best decision for this.

Agad akong lumabas at dumiretso sa office ni Jason. Kumatok ako ng tatlong beses bago niya ito buksan. Bumungad sakin ang mukha niyang malawak ang ngisi.

"Oh, come in.." he said.

Agad akong pumasok at humarap sa kaniya. I saw him locked the door ay opening his zipper.

"Its been a long time Faye, I miss your body, I miss to fu--"

"Buntis ako." I cut him off.

Agad siyang napahinto sa ginagawa. He slowly raise his eyes to me. I gulp because I'm nervous, I don't know but his reaction gave me fear. Parang hindi ko magugustuhan ang sasabihin niya.

"What?" He said in a serious tone.

Mas lalo akong napalunok at nag-iinit nanaman ang gilid ng mata ko. "B-buntis ako Jason.."

"Pano nangyari? You're taking pills right?"

Tumango ako. "N-nakalimutan ko uminom ng i-isang beses.."

Tinitigan ko ang bawat galaw niya. He brush his hair using his hand. Lumayo siya sakin at pumunta sa lamesa niya.

"So what? What do you expect me to do with that?" Matalim niyang tanong sakin.

Anong gagawin niya? H'wag mong sabihin na papabayaan niya ko?

Hindi pwede, kahit na ako yung nakalimot uminom nung pills ay may pananagutan parin sila sakin.

"Ano?" Tanong ko rito. Tuluyan ng tumulo ang luha sa mata dahil hindi ko inaakala ang sinabi niya. "Pababayaan mo ko?"

Hinampas niya ng malakas ang lamesa. Bigla akong napatalon sa gulat. "Sino ba ang may kasalanan? Diba ikaw? I don't care about that, abort it or what I don't care!"

"Ganyan ka ba talaga? Yes! You don't love me but atleast help me with this! H-hindi ko alam yung gagawin ko Jason.. please.." I begged.

My parents will be back home later. Kung itatago ko to, malalaman parin nila..

He walked towards me. Madiin niyang hinawakan ang kamay ko. "Get out, don't fucking come back here tutal ay tapos na ang deal. Pasado kana sa sakin."

Hinila niya ko palabas at marahas na binitawan. Hahawakan ko pa sana siya ng saraduhan niya 'ko ng pinto.

I'm thankful that the students are not here. Na nasa canteen sila kasi kung hindi, makikita nila ko ngayon na umiiyak rito sa hallway at parang pinagbagsakan ng mundo.

I can't think straight. Sobrang gulo ng isip ko, hindi ko malaman kung anong dapat kong gawin.

Zam..

Yes! Zam! He loves me, papanagutan niya ko right? Or kahit tulungan man lang kung anong dapat kong gawin.

Agad kong kinuha ang cellphone at hinanap ang numero niya.

Im bitting my inner cheek because of nervousness. Ilang ring ang nangyari pero hindi niya sinasagot.

Hindi niya iniignore ang tawag ko kahit kailan, kahit na may ginagawa siya..

Siguro hindi niya lang nakita diba? Hindi nila ko pwedeng pabayaan!

Tinawagan ko siya ng paulit-ulit. Palabas na rin ako ng school dahil ayoko ng manatili pa ron.

Hindi niya sinagot.. kahit isa.

Ano? Sinabi ba ni Jason kay Zam na buntis ako kaya hindi niya sinasagot? Tatakasan niya rin ako?

Shit.. What will I do?!