IDoll

R U Hungry?

گرسنه ای ؟!

بوسان - جوئن 2008

" بیا تو "

جیون دست پسر رو کشیده و وارد حیاط کوچک خانه کرد . یک حیاط خاکی با سنگفرش های ترک خورده ای در وسط که در بیرونی رو به کوچه رو به در ورودی خانه متصل میکرد.

در کنار حوض کوچک گوشه ی دیوار، لباس های خیس داخل سبد روی هم افتاده بودند و شیر آبی که چکه میکرد نشون میداد که اونها اندکی قبل شسته شدن.

" اون درخت هلوی کوچیکو میبینی؟! "

جونگکوک نگاهش رو به سمتی که جیون با انگشت اشاره میکرد برد. پیدا کردن اون درخت در حیاط به این کوچیکی کار دشوار نبود.

به نشانه ی تایید سرش رو بالا پایین کرد.

" اولین سالیه که میوه داده! آپارتمانای اطراف نمیزارن نورخورشید به اندازه کافی به درختا و گلامون بتابه برای همین همیشه خشک میشن. ولی اون درخت کوچولوئه تونسته بطرز عجیبی دووم بیاره!"

" چهار تا میوه داده .. عه یکیشون افتاد! "

با حرف جونگکوک جیون سریعا نگاهش رو بانگرانی به سمت درختچه برگردوند که وزش باد یکی از چهار تا میوه ش رو روی زمین انداخته بود.

بسمتش دوید و با ناراحتی میوه ی روی زمین افتاده رو ، که هنوز کال بود ، برداشت.

" آخه چرا؟ "

جونگکوک هم به سمت درخت اومد و روی شاخه های ظریفش دست کشید.

" این درخته کوچیک و ضعیفه . حتی اگه شکوفه هاش میوه بدنیا بیارن بازم تحمل نگه داریشونو نداره. "

" اگه قرار بود میوه هاشو با اولین وزش باد از دست بده کاش از اولم هیچ میوه ای نمیداد! اینطوری امید الکی هم سراغم‌نیومد."

" بهرحال تقصیر تو نیست. نمیخواد برای یه میوه ناراحت شی. "

" از کجا میدونی تقصیر من نیست؟ شاید بهش کم آب دادم ، شاید .. شاید باید خاک بهتری براش پیدا میکردم. "

" من پسر یه باغبونم! و وقتی میگم خشک شدن میوه ش تقصیر تو نیست یعنی نیست! "

جیون نفس خسته ش رو بیرون داد و روی دوپا بلند شد.

جونگکوک کمی عقب تر رفت تا جیون دوباره جلو اومده و اون رو به داخل خانه دعوت کنه.

داخل خانه حتی خلوت تر و داغون تر ازحیاط بود. اما بطرز عجیبی همه چیز در عین کهنگی بسیار تمیز و با سلیقه چیده شده بودند . درست مثل سنگفرش های ترک خورده ی حیاط که بسیار تمیز بودند و حتی یک علف هم از میان اونها بیرون نزده بود.

" مامان با سلیقه ای داری! "

جیون با خجالت لبخندی زد و سرش رو تکون داد .