sessizlik , hyunin

07-h

Nasıl olduğunu anlamadığımız bi şekilde aniden Jeongini öpmüştüm. Dudaklarını her gördüğümde beni kendine çekiyordu.

"Olmaz."

"Ne olmaz Jeongin?"

"Yapamayız Hyung."

"Ama-"

"Lavaboya gitmeliyim."

Jeongin aniden kalkıp gitti ve çok şaşırmıştım belki biraz haklıydı aniden olmuştu ama yinede şaşırmamak elde değildi.

Aniden kalkıp gittiğinde cebinden bi kağıt düştü ve çok merak ettiğim için uzanıp kağıdı aldım. Kağıtta farklı farklı bir kaç güne ait tarihler vardı.

"

07.04.2016

Sevgili günlük..

Bu gün eşim ve oğlumdan ayrı 6. günüm. Nerde oldukları hakkıda hiç bi fikrim yok ama kaybolmadıklarına eminim. Bir gün başımıza bunun geliceği belliydi. Şu anda nasıllar, ne yapıyorlar bilmiyorum ama onları özledim. Jeonginim çok korkmuş olmalı ama umarım onu kurtarıcağımı biliyordur. Polisler kayıp diye düşünüyorlar o yüzden bir kaç gün bekleyin dediler.

10.04.2016

Günlük...

Bu gün ebinizin posta kutusuna bir zarf bırakıldı ve içinde CD den başka bir şey yoktu. Zarfı alıp Jeonginin odasındaki bilgisayara taktım ve kanım donmuştu. Videoda sadece Jeonginin yüzünü çekiyorlardı. Jeongin başka yöne baktığında yüzü görünmeyen biri başında tutup kafasını karşıya sabitliyordu. Jeongin sadece gözlerini kapatıp ağlıyordu. Arkadan gelen sesleri daha iyi dinlediğimde eşime işkence uygulayarak öldürdüklerini anladım. Jeongine de bunu izletiyorlardı, ona bunları yaşattıkları için hiç kimseyi affedemezdim. Sadece Jeongin için edişeli, korkmuş ve üzgünüm. Çünkü başımıza ne geldiyse babası yüzünden gelmişti.

14.04.2016

Sevgilk günlük...

Bu gün oğlum eve geldi. Sadece bana sıkıca sarıldıktan sonra koltuğa oturdu ve durdu. Yemek yemedi, sorularıma cevap vermedi, bana bakmadı sadece durdu. Sonrasında gözlerinden yaşlar düşmeye başladı ama hiç sesini çıkarmıyordu sadece yaşlar akıyordu. Ona son kez soru sorduğumda ise sadece baktı. Garip bir durum vardı ve ne olduğunu anlamak için telefonumu masadan almak için kalktığımda ayağım sehpaya çarptı ve vazo yere düştü. Jeongine baktığımda gözlerini sıkıca kapatmış kulaklarını tutuyordu.

/////////////////////////////////////////////////////////////////

"Jeongin tamam tamam yok bir şey sakin ol."

Tekrardan yanına gidip ona sıkıca sarıldım.

"Üstünü değiştir dışarı çıkalım olur mu annem?"

Jeongin çok şiddetli bi şekilde başını sallayıp reddediyordu. Geldiğinden beri sesi hiç çıkmamıştı ve sadece başını sallıyordu.

"Jeongin.. şimdi sana sorduğum soruya ağzınla cevap ver." Başını dizlerinden kaldırıp kızarmış gözleriyle bana baktı.