sessizlik , hyunin

special episode

uzun bölüm

" Jeongin ben geldim! Işler nasıl gidiyor? Baya kişi gelmiş."

" Hoş geldin Soobin, evet tabloları baya dikkat çekiyor."

"Konuşma akşama değil mi?"

"Evet, biraz gerginim."

"Bak kendini hazır hissetmiyorsan iptal edebiliriz Jeongin, bunu yapmak zorunda değilsin."

"Istiyorum Soobin, istiyorum."

Galerinin beşinci yılına özel akşama büyük bir konuşma vardı ve Hyunjinin bir tablosu daha sergilenecekti. Jeongin çok stresli olsa da Hyunjin için yapması gerekiyordu.

6 yıl geçmişti. Jeongin tam 6 yıldır hayatına Hyunjinsiz devam ediyordu. Bu 6 yıl boyunca sayısız kere intihar etmeye çalışmıştı, sayısız kere hastaneye kaldırılmıştı ama her seferinde kurtulmuştu. Şimdi ise Hyunjinin en büyük hayalini gerçekleştirmişti.

Tamamen onun çizdiği tablolardan oluşan bir resim galerisi.

Her gün farklı kişiler gelip tabloları inceliyordu. Satın almak için dünyanın farklı yerlerinden insanlar bile geliyordu ancak Jeongin bu tabloları asla başkasına veremezdi. Bunlar Hyunjin için çok değerliydi.

Çok büyük bir yerdi burası, her yerde etrafları ledlerle çevrilmiş tablolar, gezen insanlar vardı. Jeonginin tüm odağı burası olmuştu artık, kendinden bile daha iyi bakıyordu buraya.

Tabii Hyunjine ziyarete gitmeyi ihmal etmiyordu, her gün taze taze orkideler götürüyordu ona. Hatta bazen kemanını alıp ona çalarak şarkı söylüyordu. Çünkü Hyunjin bunu Jeonginden çok istemişti.

Konuşma olacağı için tüm arkadaşları erkenden gelmişti buraya, hepsi Jeongine yardımcı olmaya çalışıyordu. Ancak Yeji daha ortalıklarda yoktu, Jeongin onun da biran önce gelmesini istiyordu.

°°°

Zaman gelmiş çatmıştı, konuşmanın olacağı salon tıka basa doluydu. Muhabirler bir yana, resimlerin hayranları da çok fazlaydı. Gelen bir kaç ünlü ressam da eksik değildi elbet. 

Jeongin, sahnenin arkasındaki odada aynaya bakarak tam çıkacağı zamanı bekliyordu. Üstündeki takım elbisenin kollarını düzelterek koltuğa geçtiği sırada siyah ince askılı uzun elbise içersin de Yeji gelmişti.

"Nasılsın?"

"İyiyim sen nasılsın? Bu gün erken geleceğini söylemiştin ama seni göremedim, meşgulsündür diye aramak istemedim. Bir sorun yok değil mi?" Jeongin koltuktan kalkıp Yejinin önünde durmuştu. Yeji onun için değerli biriydi, o yüzden her şeyine dikkat etmeye çalışıyordu.

"Evet iyiyim, şey bu gün abimin odasındaydım ve ikinizin yaptığı tabloya bakıyordum. O gün sen gittikten sonra koşa koşa odasına gidip duvarına asmıştı."

Jeongin gözlerini kapatıp derin bir nefes verdi, o gün gözlerinin önünden geçip giderken hiç sesini çıkarmadan Yejiyi dinlemeye devam etti.

"Tabloya bakarken biraz kalkık olduğunu gördüm ve düzeltmek için hafifçe oynadım, arkasından yere bir kağıt düştü ve okumadan sana getirdim. Abim özel eşyalarını karıştırmamdan hoşlanmıyor." Gözlerini Yejiye çevirdi, buruk bir gülümseme vardı kızın dudaklarında. İki eliyle sıkıca tuttuğu hafif sararmış kağıdı Jeonginin ellerine uzattı. Jeonginin kalbi çok hızlı atıyordu.