sessizlik , hyunin

09-j

Bir süredir ikimiz de öylece tavana bakıyorduk. Hyunjin sabah bulduğum günlük sayfasını benden önce okumuştu ve gözlerimin önünde ağlayıp sarılmıştı. Onun okumasını en son şey olarak bile istemezdim ama şükürler olsun ki annem yaşadığım her şeyi harfi harfine yazmayıp sadece en hafifleri yazmıştı. Babam öldükten sonra annem yeni biriyle konuşmaya başlamıştı, ama çok ilerletemediler. O yüzden sadece annem ve ben yaşıyorduk, yinede insanlara bi şey anlatırken annemler diye bahsediyordum yoksa sürekli" Babandan neden hiç bahsetmiyorsun, Babanı sevmiyor musun, Baban nerde?" Gibi laflar duyuyordum ve bu çok sinir bozucuydu.

Onunla arama arkadaş mesafesi koymak zor geliyordu ama sevgilisi vardı. Asla o beni öperken ayrılmak istemezdim ama yapmak zorundaydım. Eğer Hyunjine karşı hislerim yoğun basarsa kendimi kaptırabilirdim ve sevgilisine yakalanbilirdik. O yüzden şu andan itibaren kendime söz vermiştim, Hyunjin sadece arkadaşım.

"Lavabo nerde?" Kalkıp kapının önüne gittim ve Hyunjine lavaboyu işaret ettim. Başını sallayıp gitti, bende yatağıma geri oturup onu bekledim. Sonra bi yerden bi şey çalınca telefonum çalıyor diye telefonumu elime almıştım ama arayan yoktu. Yatağa baktığında Hyunjinin telefonu çaldığını gördüm ve belki annesidir diye telefonu elime aldım. Ekrana baktığımda "Yeji🧡"  arıyordu, garip hissetmiştim. Yeji ve yanında kalp vardı. Jisungun haklı olduğuna kesin karar verdim, sevgililerdi.

Telefonu hiç ellememişim gibi yerine koyarken birden alo sesi geldi ve hemen telefona baktım. Yanlışlıkla elim değmişti ve aramayı açmıştım. Telefonu kulağıma dayadım.

"Alo Hyunjin ne zaman geliyorsun seni çok özledim" sonra gülme sesleri geldi.

"Hyunjin?" diye tekrar etmişti.Telefonu kapatıp durmuştum. Göz yaşlarım yanağımdan tane tane akıyordu. Neden ağladığımı bile bilmiyordum.

Hyunjin kendi kendine konuşarak odaya girdiğinde beni onun telefonunun elinde ve ağlarken görünce durmuştu.

"Jeongin şu koridordaki fotoğraf sen misin çok minikmişs-"

"Jeongin?"

"Hey Jeongin niye ağlıyorsun noldu?"

Telefonu yatağa koyup ellerimle yüzümü kapatarak sessizce ağladım.

Hyunjin ellerimi yüzümden çekerek bana endişeli bir şekilde bakıyordu.

"Cevap verir misin Jeongin noldu?"

Yavaşca ellerimi oynattım.

"Bana bunu neden yapıyorsun Hyunjin?"

Baktı.

"Anlamadım?"

"Sevgilin var."

Gözlerini büyütüp baktı.

"Ne?Ne sevgilisi Jeongin?"

Telefonu alıp ekranı gösterdim ve Hyunjin bir "Yeji🧡" yazısına birde bana bakıyordu.

Sonra olanları açıkladım.

"Jeongin beni din-"

"Hyunjin sevgilin varken neden beni öptün?"

"Jeongin dinler mis-"

Başımı hayır diyerek sallamaya başladım ve Hyunjin elleriyle başımı durdurup tekardan dudaklarımdan öptü. Öylece durduktan sonra yüzlerimizi birbirne iyce yakın turarak konuştu.

"Yeji benim kardeşim."

Ne
Ne diyosun aq

Çok şaşırmış bi şekilde ona bakıyordum.