15. Bölüm

65 16 0
                                    

Kadın 15. Bölüm: Babalar, oğullarını neden sevmezler?

 Bölüm: Babalar, oğullarını neden sevmezler?

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Muazzez Yön

Şimdiki Zaman

"310 tl, içeriye de ödeyebilirsiniz." Müşteriye cevabını verirken tabancayı arabanın deposundan çekip, askısına asıyordum. Müşteri bir şey demeden ofise gittiğinde aracın yakıt deposunu kapatıyordum. Üşümüş ellerimi birbirine geçirip avuçlarıma üfledim. Hava gerçekten soğuk. Müşteri gelip aracına bindi ve gitti. Ofisin kenarına geçip oturdum. Şirketteki işe kabul edilmeyince direkt buraya başvurmuştum ve şans yüzüme güldü.

"Muzo," diye seslenen Kadir'e baktım. "Lavaboya gidiyorum da araç gelirse benim tarafa da bakabilir misin?"

"Tamam, git." Elini kalbine koyup teşekkür hareketini yaptı ve çalışan odasına girdi, bizim lavabolar orada. Cebimden telefonumu çıkardığımda grubun yine konuştuğunu gördüm.

"Ateşli Tekerlekli Beyler

Rüzgâr: Beyler, akşama tüm nevaleyi hazırladım. Toplanıyoruz, değil mi?

Mert: Muzo gelmiyor, onun haricinde tamamdır. Bu arada ben de tavla takımını getiriyorum. Kim yenilmeye hazır?

Sinan: Abi, sen hep hile yapıyorsun!

Mert: Şimdiden ağlayacaksan hiç getirmeyeyim lan! Nasıl hile yapabilirim? Zar mı kaçırıyorum, taş mı çalıyorum? Hayırdır?

Rüzgâr: Muzo niye gelmiyor? Lan Muzo, yenge mi getiriyorsun bize? Kızla mı buluşacaksın?

Agir: Muzo, petrolde işe başladı. İlk günün şerefine de mesaiye kalıyormuş.

Mert: Oha. Şirket olmadı mı? Ben şirketteki iş için mesaiye kalacak sanmıştım...

Sinan: Hangi petrol? Oraya gideyim. Muzo, indirim yaparsın lan değil mi?

Agir: Sonra konuşun lan. Telefon titreşimde rahatsız ediyor beni. Akşam geldiğimde anlatırım."

Onların bu yazışmalarına gülerek tepki versem de cevap yazmayıp ekranı kilitledim. Rüzgâr'ın hâlâ beni erkek olarak bilmesi ve saklamak zorunda kalmam canımı yakıyor. O, hayatımda sadece canımı yakmak için var gibi... Ne kadın olduğumu söyleyebiliyorum ne de ona aşkımı. Gülerek onun mesajına bakarken gözlerim doluyordu. Onun profiline girip fotoğrafını büyüttüm. Küçükken depresif takılıp üniversiteye girene kadar bizimle tek tük görüşen çocuk, şimdi paçamızdan ayrılmıyor. Hâlâ güneş sarısı saçları, açık bir havaya sahip gökyüzüne benzeyen gözleri var. Gerçi bu fotoğrafında güneş gözlüğü taktığı için belli olmuyor ama...

KadınHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin