VOLEYBOL/Texting √

•14•

"Bir sonrakinde ailecek bize gelin" dedi Semra teyze.
"Olur tabii ki"
Bir de bunlar çıkmıştı başımıza.
"Güzel kızım, dikkat et kendine. Görüşürüz"
"Görüşürüz Semra teyzecim" dedim samimi bir sesle.

Herkes vedalaşırken babam asansörden çıktı.
"Mustafa, tam da Semra çıkıyordu"
"Öyle mi?" dedi sanki görmemiş gibi. İçinden keşke daha geç gelseydim dediğine yemin edebilirdim.
"Bir sonrakine siz bize geleceksiniz, ailecek"
"Tabii, geliriz"
"İyi akşamlar herkese"
"İyi akşamlar canım" dedi annem ve asansöre binince kapıyı kapattı.

"Arabada beklemekten çok sıkıldım ya. Niye bu kadar geç gitti bu kadın. Saat 10'a geliyor"
"Sohbet ettik canım. Hem sen niye arabada bekledin. Gidip bi kafade otursaydın ya"
"Aman ne gerek var"

Babamı anlamıyordum. Tek başına iş dışında hiçbir yere gitmiyordu. Kafa dinleme fırsatı varken bile gitmiyordu.

"Anne ben odama geçiyorum"
"Şu bulaşıkları makinaya yerleştirelim öyle git"
"Bugünkü testlerimi bitiremedim ama anne. Saat de geç oldu"
"Abla sen geç odana. Ben yardım ederim anneme"
"Oy seni yerim. Geçiyorum o zaman ben odama"
"Geç kızım hadi"

Asu olmasa ben ne yapacaktım inanın bilmiyordum. Bu hayatta tek destekçimdi. Çok olgundu. Her şeyin farkındaydı. Keşke olmasaydı.

Odama geçip masama oturdum. Neredeyse 100 tane testim kalmıştı. Onları gece 12'ye kadar anca bitirirdim. Telefonumu çekmeceme koyup masa lambasını açtım ve odaklanmaya çalıştım.

Annemin bana seslenişiyle uyandım. Etrafıma baktım. Bir anlığına nerede olduğumu anlamadım. Masamda uyuyakalmıştım.

"Ahu hadi kızım sofra hazır!"
"Geliyorum geliyorum" dedim ayılmaya çalışırken.
Sandalyede uyuduğum için her yerim ağrımıştı. Esneye esneye yüzüme su çarpıp mutfağa geçtim.

"Günaydın"
"Günaydın, nerde kaldın kızım. Ne bu hal" dedi babam beni süzerken.
"Yine mi kıyafetlerinle yattın sen" bazen çok uykum olduğu için kıyafetlerimi bile değiştirmeye halim olmuyordu. Hiç hijyenik değil biliyorum ama eriniyordum.
"Yok baba, masada uyuyakalmışım"
"Testlerinin hepsini yapmış mıydın bari"
"Bakamadım ki"
"Baba"
"Efendim kızım"
"Ablam çok zorlanıyor ya hani. Soru sayılarını biraz azaltsa mı?"
"Olmaz, biz onun için istiyoruz. Kendini kurtarsın diye çalıştırıyoruz"
"Ama mutlu olmayac-"
"Asu tamam" dedim uyarıcı ses tonuyla.
"Ama abla-"
"Tamam dedim"
"Yine konuyu voleybola mı getireceksin Asu?"
"Evet" dedi net bir ses tonuyla.
"Ben bu konu bir daha açılmayacak demedim mi?" 
"Tamam baba, küçük daha o kızma"
"Kızmaya kızmaya başımıza çıkarttık zaten" dedi annem.
"Anne lütfen, tamam bir daha konuyu açmayacak"
Küçükken ben de Asu gibi çok voleybol konusunu açmıştım ve çok fazla kavga etmiştim ailemle. Çok da üzülmüştüm. Şimdiyse Asu üzülecekti ve ben onun üzülmesini asla istemiyordum. Yaşadıklarımı yaşasın istemiyordum.
"Asu nereye?" dedim arkasından.
"Odama geçiyorum!" dedi.
"Karnını doyurmadın ama" cevap vermeden odasının kapısını kapattı.
"Size afiyet olsun" dedim ve ben de sofradan kalktım.
"Kızım uyma Asu'ya sen büyüksün" dedi annem.
"Karnı aç, izin verinde dersim başlamadan dışarıda biraz atıştıralım"
"Peki kızım, hadi gidin" dedi annem. Kıyamamıştı belli ki.

Asu'nun kapısını tıklatıp içeri girdim. Yattığı yataktan doğruldu ve bana baktı.
"Özür dilerim abla"
"Önemli değil, senin bir suçun yok" dedim. Boynuma sarıldı.
"Abla üzülme tamam mı?"
"Ben üzülmüyorum ki"
"Üzülüyorsun biliyorum" boynuma gözyaşı damlayınca geri çekildim.
"Sil bakalım o gözyaşlarını, gidelim de kafa dağıtalım. Karnımızı doyuralım"
Kafa salladı.
"Çantanı da hazırla ordan okula geçeriz"
"Ama benim okuluma daha var. 12'de başlıyor dersim"
"4 saat eğleneceğiz demekki.
"Senin derslerin ne olacak peki?"
"Okula bir defalığına öğleden sonra gitsem ne olur ki?" dedim gülümseyerek.

Çantalarımızı hazırladık ve telefonumu çekmeceden çıkartıp hiç bakmadan cebime attım.

"Biz çıkıyoruz"
"Tamam" dedi annem. Babam arkasından
"bu kızlara hep sen yüz veriyorsun" dedi. Onları umursamadan ayakkabılarımızı giyip kendimizi dışarıya attık.

"Eee güzel bir kahvaltı yapmaya hazır mısın?"
"Hazırımm" dedi sevinçle. Gözünün altında kurumaya yakın olan yaşı elimle silip elini tuttum.