Μια μικρή, λευκή αχιβάδα

Κοινός βίος

Κυριακή 3 Μαρτίου 1957...2 εβδομάδες αργότερα...

Εκείνο το πρωί ξύπνησε με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της. Ασυναίσθητα άπλωσε το χέρι της για αν τον αγκαλιάσει, μα γρήγορα κατάλαβε ότι δεν ήταν εκεί. Δεν τρόμαξε, ούτε φοβήθηκε. Ήξερε πως αυτό ήταν το τελευταίο βράδυ που θα κοιμόνταν χώρια. Από σήμερα και μετά όλα θα ήταν διαφορετικά. Όλα θα ήταν όπως έπρεπε να είναι εδώ και καιρό.

Ανασήκωσε τον κορμό της και έμεινε για μερικές στιγμές να κοιτάζει το λευκό φόρεμα που κρεμόταν στην ντουλάπα. Χαμογέλασε αχνά. Χάιδεψε την αχιβάδα που κρεμόταν στον λαιμό της.

«Σε λίγη ώρα θα είμαστε ένα, αγάπη μου» ψιθύρισε στο λευκό κοχύλι

Άκουσε ομιλίες από το σαλόνι. Υπέθεσε πως οι αδερφές της θα είχαν σηκωθεί εδώ και ώρα και θα είχαν αρχίσει ήδη τις ετοιμασίες. Φόρεσε το σκούρο πράσινο φουστάνι της και πήγε και εκείνη να βοηθήσει.

Τα καταγάλανα μάτια της Δροσούλας έλαμψαν μόλις την αντίκρισαν. Έτρεξε προς το μέρος της και την αγκάλιασε σφιχτά.

«Λενάκι μου!» αναφώνησε με δάκρυα στα μάτια

«Ειιι, καρδούλα μου! Τι έπαθες;» αναρωτήθηκε η Λενιώ και χάιδεψε απαλά το πρόσωπο της

«Παντρεύεσαι, Λενιώ μου! Παντρεύεσαι και θα μας φύγεις!» παραπονέθηκε η μικρή

«Τι λες, μωρέ Δρόσω; Που θα φύγω; Αφού εδώ θα μείνουμε! Όλη μέρα μαζί θα είμαστε!»

«Ναι, αλλά θα είναι διαφορετικά! Τώρα θα είσαι κυρία δασκάλου!» δήλωσε με καμάρι

Η Ελένη ξέσπασε σε γέλια.

«Υπερβολές! Και κυρία πρωθυπουργού να γίνω, θα είμαι για πάντα η αδερφή σας που σας μεγάλωσε σαν μάνα και σας αγαπάει πιο πολύ και από τη ζωή της!» είπε με δάκρυα στα μάτια

«Μην τα πεις αυτά μπροστά στον Λάμπρο, γιατί θα ζηλεύει!» αστειεύτηκε η Ασημίνα

«Αλλιώς αγαπάω εσάς, αλλιώς εκείνον!» αποκρίθηκε η Λενιώ

«Ξέρουμε, ξέρουμε!» πετάχτηκε η Δρόσω και έκλεισε το μάτι της πονηρά

Η Ασημίνα την σκούντησε.

«Σοβαρέψου εσύ μικρή!» την μάλωσε «Κατάφερες να κοιμηθείς λιγάκι, Λενιώ μου; Ή από το άγχος σου δεν έκλεισες μάτι;»

«Θα την πω την αμαρτία μου...σαν πουλάκι κοιμήθηκα! Το καινούριο κρεβάτι που μας αγόρασε η Αννέτ από το Παρίσι είναι υπέροχο και το στρώμα πάρα πολύ μαλακό!» εξήγησε