Μισάνοιξε τα μάτια του. Ένιωθε το κορμί του κουρασμένο. Τεντώθηκε ελαφρώς. Είδε κάποιες ατίθασες ακτίνες του ήλιου να μπαίνουν δειλά από τις κουρτίνες του παραθύρου. Υπέθεσε πως θα είχε ξημερώσει εδώ και αρκετές ώρες. Πρώτη φορά κοιμόντουσαν και οι δύο τόσο πολύ, φαίνεται το είχαν ανάγκη.
Κύλησε το σώμα του στο στρώμα, όταν κατάλαβε ότι δεν την είχε στην αγκαλιά του. Βρέθηκε προς το μέρος της. Την βρήκε να κοιμάται μπρούμυτα, με το πρόσωπο της στραμμένο προς εκείνον και τα χέρια της απλωμένα στο μαξιλάρι. Χαμογέλασε. Η εικόνα της να κοιμάται γαλήνια στο πλευρό του ήταν κάτι που δεν μπορούσε να πιστέψει. Νόμιζε πως ήταν όνειρο και θα ξυπνούσε. Τόσες εβδομάδες παντρεμένοι και ακόμα δεν μπορούσε να το συνηθίσει.
Η πλάτη της ήταν γυμνή. Το σεντόνι κάλυπτε την μέση της από ένα σημείο του σώματος της και κάτω. Πήγε να την σκεπάσει με την κουβέρτα για να μην κρυώνει, μα αμέσως άλλαξε γνώμη. Αντ' αυτού, έσκυψε και ακούμπησε απαλά τα χείλη του στη μέση της. Τα φιλιά του απλώθηκαν σε όλη την πλάτη της, μέχρι που έφτασαν στον σβέρκο της. Την είδε να του χαμογελά. Άφησε ένα τελευταίο φιλί στο μάγουλο της.
«Καλημέρα, γυναίκα μου» ψιθύρισε στο αυτί της
Εκείνη του χαμογέλασε και πάλι και στράφηκε προς το μέρος του.
«Τι ώρα είναι;»
«Αργά υποθέτω...πάλι χάσαμε την αίσθηση του χρόνου χθες το βράδυ!» αστειεύτηκε
Πέρασε το χέρι της πάνω από την κοιλιά του και τον αγκάλιασε. Το ίδιο και εκείνος. Τον έσφιξε σπασμωδικά πάνω της.
«Τι ωραία που είναι Κυριακή σήμερα και δεν έχεις σχολείο!» αναφώνησε και έκλεισε πάλι τα μάτια της
«Μακάρι κάθε μέρα να ήταν Κυριακή, να μην χρειαζόταν να σε αποχωριστώ!» συμπλήρωσε
Η Ελένη άφησε ένα απαλό φιλί στο σαγόνι του. Ο Λάμπρος έσκυψε και ένωσε τα χείλη τους.
Έτσι περνούσαν τα πρώτα λεπτά μιας καινούριας ημέρας, αγκαλιά, ανταλλάζοντας φιλιά, πριν κινήσουν και οι δύο για τις δουλειές τους.
«Τι θέλεις να κάνουμε σήμερα;» την ρώτησε
«Τίποτα...να κάτσουμε εδώ» απάντησε απλά
«Πολύ θα το ήθελα, αλλά δεν γίνεται»
«Γιατί;» ρώτησε ενοχλημένα
«Και εγώ πώς θα σου αποκαλύψω την έκπληξη που σου έχω ετοιμάσει; Μας περιμένει στο καφενείο!»
ESTÁS LEYENDO
Μια μικρή, λευκή αχιβάδα
FanficΗ αγάπη είναι αρκετά δυνατή για να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Είναι ικανή, όμως, να ξεπεράσει ακόμα και τον θάνατο; Δύο ερωτευμένες καρδιές, κλεισμένες μέσα σε μία μικρή, λευκή αχιβάδα, μπορούν να καταφέρουν τα πάντα...
