NEFRET

2

Genç kız sabah alarmının sesiyle homurdanarak uyandı.Hızla telefonu eline alıp rahatsız edici sesin kesilmesini sağladı.O kadar isteksiz ve halsiz hissediyordu ki bu gün okula gitmeme fikriyle savaş içine girmişti bile.Bir süre kafasını meşgul eden bu düşünceden sonra derin bir oflamayla kalktı ve banyoya yürüdü.O sırada evin içinden tanıdık olmayan bir koku aldı.Çözemediği bu kötü koku yüzünün buruşmasını sağlamıştı.Annesine sebebini sormak için banyodan önce yatak odalarına yöneldi.Bu saatlerde babası çoktan çıkmış olurdu ama annesi hala uyurdu.Odaya yaklaştıkça koku daha çok artıyordu sanki.Kapının önüne geldiğinde yüzünde ki iğrenir ifadeyle içeri girdi ve girerken de konuşmaya başladı.

"Anne bu koku nerden geli.."

Gördüğü korkunç görüntü kızın cümlesini tamamlamasına izin vermemişti.Eli kapının kulpunda,öylece odaya bakıyordu.Hiçbir tepki,ses veya hareket yoktu.Beyninin tamamen uyuştuğunu hissetti o an,gözünü kırpmayı dahi unutmuştu sanki.Bakışları annesi ve babası arasında mekik dokurken bacakları yavaş yavaş titriyordu artık.Kapının kulpunu koparacak kadar sıkıyordu.Gözleri tamamen kendinden bağımsız doldu ve yaşlar tek tek yanağından aşağı süzülmeye başladı.Saniyeler böyle sessiz sedasız geçerken vücudunu taşıyamayan bacakları sonunda kızın yere düşmesine neden oldu.Elini hala kapının kulpundan çekemiyordu.İşte tam o an,evi sarsacak kadar büyük bir çığlık yükseldi dudaklarından.Genç kız çığlık çığlığa ağlıyor,yaşla dolu gözlerini anne ve babasından alamıyordu.Titreyen ellerini suratına götürüp gözlerini kapatmaya çalıştı ve deli gibi çığlık atmaya devam etti.Hiç durmadan,sesi kısılana kadar çığlık attı..Kalbinde ki tarifsiz acı öyle ağırdı ki elini sokup çıkarmak istedi oradan.Tırnaklarıyla yüzünü çiziyor,saçlarını tüm gücüyle çekiştiriyordu.Anne ve babasının katilinin dün gece ellerini gezdirdiği o saç telleri kızın parmaklarının arasındaydı artık.Yanlarına gidip sarılmak,öpmek ve uyanmaları için yalvarmak istiyordu,ama bacaklarını hissetmiyordu bile.İnsanın canından çok sevdiği ailesini bu halde görmesi tam anlamıyla cehennem azabıydı.Hayatında bir daha hiç bu kadar canının yanamayacağını hissetmişti.Hiçbir acı bununla boy ölçüşemezdi.Kızın dur durak bilmeyen çığlıkları sonunda komşuların dikkatini çekti.Üst üste zile basıyorlardı ama açan yoktu.İçlerinden biri kapıyı kırdı ve hızla sesin geldiği yere gittiler.Önce kızı,ardından çiftin cesedini gördüler,o anda hepsinin kanı dondu..Bu nasıl bir görüntüydü böyle?Bu kız dakikalardır bunu mu izliyordu?Kadınlardan biri daha fazla bakamayıp hemen kızın yanına koştu ve kollarından tutup ayağa kaldırdı.Kız ağlamaktan ve bağırmaktan tam anlamıyla kıpkırmızı olmuştu.Kadın genç kızın yüzünü avucunun arasına aldı ve kafasını kendisine çevirdi.O odaya daha fazla bakarsa delirebilir diye düşünmüştü..Kızın kafası kadına dönse de gözlerini hala oradan alamıyordu.

"Gece,kızım bana bak.Dön bana güzelim hadi."

Kadın ağlamaklı ve çaresiz çıkan sesiyle bağırıyordu ama kız onu duymuyordu bile.Kadının ayağa kaldırmasıyla beklemediği bi anda kollarından kurtuldu ve koşarak annesinin yanına gitti.Okşamaya bayıldığı,mis kokulu saçlarını aldı ellerinin arasına.Acıyla bakan gözlerini annesinin cansız yüzünde gezdirdi.Titreyen elleriyle hep yaptığı gibi okşadı annesinin güzel saçlarını.

"Annecim aç gözlerini hadi,yalvarırım aç.Beni yalnız bırakma anne lütfen!Dayanamıyorum buna cevap ver,duyayım sesini tekrar."

Çaresizlikle bağırıyor ve annesinin cevap vermesini bekliyordu.Kafasını kaldırıp bu kez babasına baktı.

"Baba!"

Acıyla çığlık attı ve hızla babasına koştu.Komşuları yanına gelmiş kızı oradan uzaklaştırmaya çalışıyordu ama hiçbirini dinlemiyordu.Babasının yüzünü avuçlayıp ağlayarak kanlı bedenine sarıldı.