Ben sana aşık oldum. Bir kaldırımda, bir yağmurda, bir yıldızın altında, ayın ışığında... Ben sana durduğumuz aynı gökyüzünün altında aşık oldum.
Kelimeler sanki boğazıma düğümlenmişti. İstesem de kelimeler düşmüyordu dudaklarımdan. Koyulaşmış gözl...
"Kenan amca, ben sana bir şey diyecektim." Bu sözlerle, başımı tabaktan kaldırdım ve Ezgiye baktım.
"Söyle kızım." dedi babam.
"Ekim çalışmaya başlamış acaba bende mi çalışsam? Sadece kısa bir süreliğine, hem benim içinde iyi bir deneyim olur." Kaşlarım anında çatılmıştı. Birde bu çıkmıştı başıma!
"Olur kızım, neden olmasın." Elimdeki çatalı sinirle sıktım ve gözlerimi tekrar Ezgiye çevirdim. Yarım ağız gülümseyip bana bakıyordu. Delireceğim!
Sinirle oturduğum yerden kalktım ve tam giderken, Ezgi konuştu.
"Nereye Ekim? Yemeğini yesene." Bu kız benim sabrımı mı deniyordu?
"Doydum ben, sana afiyet olsun." Suratını görmesem de gülümsediğine emindim. Hava almak için evden çıktım ve ayaklarımın beni götürdüğü yere kadar yürümeye başladım.
Kafam karmakarışık olmuştu. Resmen Yamanı, Ezgiden kıskanıyordum! Neden peki? Bu yanlış olan şey neden bana iyi geliyordu? Sanırım bunlarla yüzleşmenin zamanı gelmişti.
Telefonuma gelen bildirimle düşüncelerim dağılmıştı. Ekrana bakıp Yamanın fake hesabına mesaj attığını gördüm. Beklemeden mesaja tıkladım. Şu an mesajı yazan kişi Ezgiydi. Ne konuşacaklarını merak edip sadece yazılanları okumaya başladım.
Bilinmeyen; Sanırım sana aşık oldum.
Yaman; Bu çok normal çünkü aşık olunacak bir adamım.
Bilinmeyen; Kendini övmen çok hoşuma gidiyor.
Yaman; Daha düne kadar "Bu egon beni mahvediyor" diyen sen değil miydin?
Bilinmeyen; Evet bendim.
Bilinmeyen; Ama sonradan fark ettim ki, kesinlikle övünülecek bir suratın var. O yüzden bu konuda sana hak veriyorum.
